تحریم‌های ایران شدیدتر از تحریم‌های کره شمالی است

دیپلماسی ایرانی: امسال سومین سالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم، نویسنده و روزنامه نگار مشهور لبنانی را که ماحصل سفر هر ساله وی به امریکا است، با هماهنگی او ترجمه و منتشر می کند. یادداشت هایی که در پی دیدارهای او با مقام های امریکایی در واشنگتن و نمایندگی های جامعه جهانی در نیویورک نوشته شده اند و به دلیل به روز بودن آنها اهمیت خاصی دارند. همانند همیشه نعوم نامی از مصاحبه کننده نمی آورد اگر چه سمت او را ذکر می کند، و به رویه همیشگی اش مصاحبه اش بیش از آن که مصاحبه باشد، گفت وگو و بحثی خواندنی است.

نعوم در مقدمه امسال یادداشت های خود آورده است: در طول 15 سال شاید هم بیشتری که هر سال در ماه مارس به واشنگتن سفر می کنم و نزدیک به پنج هفته ای را که هر سال در آن جا می گذرانم، به اداره های مختلف امریکایی و مراکز پژوهشی متنوع و صاحب نامی که ارتباطات بسیاری با سیاست خارجی و داخلی امریکا دارند، سر زده ام. امسال نیز به عادت هر ساله نزد همه آنها رفتم و به نیویورک که بعضی ها به آن لقب جهان داده اند، نیز سر زدم. با مقام های عالی رتبه نهادهای بین المللی چه اعضای سازمان ملل، چه دیپلمات های کشورهای مختلف و چه پژوهشگران مشهور مراکز پژوهشی فعال در ایالات متحده نیز دیدار کردم و همانند همیشه با برخی از چهره های ذی نفوذ در نهادهای امریکایی و حتی صهیونیستی هم دیدار کردم و به گفت وگو نشستم. در سلسله جدید از یادداشت هایم درباره شرق و غرب جهان عرب و همچنین تحولات خاورمیانه و کشورهای حوزه خلیج فارس، همچنین ایران اسلامی و ترکیه به طور مفصل خواهید خواند. البته افغانستان و پاکستان و کشوری که به تازگی تهدیدی برای امنیت ملی امریکا شده، یعنی کره شمالی نیز از قلم نینداخته ام. درگیری های فلسطینی – اسرائیلی را نیز فراموش نکرده ام.

در زیر آخرین بخش از سلسله نوشته های جدید سرکیس نعوم را می خوانید:

از مقام مسئول در کاخ سفید که با مشکل کره شمالی در تماس مستقیم است و چهارمین مقام مسئول در کاخ سفید در بخش مبارزه با تروریسم و از طریق آن مسائل اقتصادی و مالی است در ابتدا درباره کره شمالی پرسیدم، گفت: «در کره شمالی یک جوان دیوانه ای رهبر شده که می خواهد رهبری خود را ثابت کند. دور و بر او را 12 نفر از معاونان پدرش، رئیس جمهوری سابق احاطه کرده اند. همه آنها مسن هستند و می خواهد خودی نشان دهند (The Show). قطعا چین موضع متفاوتی دارد. چین نه می خواهد با امریکا بجنگد نه با کره. نمی تواند اجازه بدهد جنگ در بگیرد و نتایج آن را هم قبول نمی کند. ما با او تلاش می کنیم که از شدت بحران یا مشکل از طریق گفت وگوی مستقیم بکاهیم. تحریم های کره شمالی کمتر از تحریم های ایران است.»

پرسیدم نظرت درباره تحریم های امریکا و جامعه جهانی علیه ایران چیست؟ جواب داد: «تحریم های اعمال شده علیه ایران بسیار سخت است. هر چه هم می گذارد شدیدتر می شوند و عملا آزاردهنده تر هستند. این تحریم ها تجارت ایران با خارج را ممنوع می کند و به اندازه بسیاری بر انتقال دارو به ایران تاثیر می گذارد. البته ایران در تاثیرگذاری تحریم ها مبالغه هم می کند برای این که می داند تا چه اندازه بر ملت و کنگره امریکا تاثیر می گذارد. کنگره دائما درباره اثرات انسانی این تهدیدها از ما می پرسد.»

نظر دادم: «تحریم ها مشکل با ایران را حل نمی کنند. تنها یکی از این دو راه مشکل ایران را حل می کند یا جنگ یا تفاهم.» جواب داد: «شاید حق با تو باشد. اما به هر حال مذاکرات ایران با 1+5 ادامه دارد و باید ببینیم به کجا می انجامد. ایرانی ها خیلی خوش بین هستند و دائما وزارت امور خارجه ایران ابراز خوش بینی می کند ما هم خوش بین هستیم و امیدواریم مساله حل شود اما شاید مثل آنها خوش بین نباشیم.»

نظر دادم: «اروپایی ها و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز از جلساتی که با ایرانی ها برگزار شده است، ابراز رضایت کرده اند اگر چه همچنان از برنامه هسته ای ایران ابراز نگرانی می کنند اما به هر حال بسیار به حل مشکلات با ایران امیدوارند.»

جواب داد: «به هر حال ما حزب الله و ایران و سوریه را کاملا زیر نظر داریم و اگر اطلاعاتی به دستمان برسد که نیاز به اعمال تحریم های جدید باشد این تحریم ها را اعمال می کنیم.»

به این ترتیب گفت وگوهای من با مقام های امریکایی به پایان رسید. بعد از آن یک روزنامه نگار لبنانی نزد من آمد و از من خواست که خلاصه ای از آن چه در این جلسات گذشت را به او بگویم. عذر خواستم و گفتم به دلیل توافقی که قبل از انتشار مقالات با این طرف ها داشته ام از ذکر نام و جزئیات بیشتر از آن چه در مقاله ها آورده ام، معذورم. از سویی گفتن اطلاعات خاص به یک خبرنگار به این معنا است که خبرنگاران دیگر را از آن اطلاعات محروم کنم در حالی که این خلاف اخلاق است. من نمی توانم اطلاعاتی خاص که قرار است محرمانه بین من و افراد طرف گفت وگویم باقی بمانند را تنها به یک خبرنگار بگویم. قطعا او مواضع مرا فهمید، به او گفتم هر آن چه می خواهی بفهمی را می توانی از آن چه در روزنامه "اصیل و مهم" لبنانی] النهار[ منتشر کردم، بفهمی. به هر حال هدف من این بوده است که به خوانندگان مقالات و یادداشت هایم بفهمانم که امریکا و مسئولان امریکایی چه می خواهند بگویند، چه فکر می کنند و سیاست هایشان چیست. شاید کاملا در رسیدن به این هدف موفق نبوده باشم، که البته در نظر گرفتن درصدی ضریب خطا با توجه به ماهیت افرادی که صحبت کرده اند و این که به هر حال همیشه هم قرار نیست همه چیز را به یک روزنامه نگار بگویند، طبیعی باشد اما امیدوارم در رسیدن به این هدف حداقل تا اندازه ای موفق شده باشم.

انتشار اولیه : جمعه 2 خرداد 1393/ باز انتشار: سه شنبه 6 خرداد 1393