مهم‌ترین انتخابات‌ جهان در سال 2013

فرارو- در سال 2012 جهان شاهد انتخابات بسیار مهمی بود. از انتخابات پر برخورد آمریکا و بازگشت دوباره ی پوتین به قدرت گرفته تا تغییر رهبری در چین که هر ده سال یک بار اتفاق می افتد. به نظر می رسید که کل جهان در حال تغییر است. سال جدید میلادی نیز از این نظر دست کمی از سال گذشته نخواهد داشت. از ادامه ی بحران مالی اروپا گرفته و برنامه ی هسته ای ایران تا ثبات در آفریقا همه وهمه در گرو تصمیم رای دهندگان کشورهای مختلف در انتخابات سال 2013 است. در زیر شش مورد از مهم ترین و تاثیرگذارترین انتخابات جهان در سال 2013 را می بینید.

نوع انتخابات: ریاست جمهوری

تاریخ: 24 خرداد

با وجود تنها شش ماه تا پایان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، رقابت برای بدست آوردن جایگاه وی در حال داغ شدن است. تا همین اواخر بسیاری گمان می بردند که اسفندیار رحیم مشایی نامزد احمدی نژاد برای جایگزینی اش خواهد بود. به نظر تحلیلگران رحیم مشایی به احتمال زیاد نخواهد توانست از سد شورای نگهبان بگذرد. بدین ترتیب اگر احمدی نژاد نتواند کاندیدای موردنظر خود را معرفی کند، ترکیب نامزدها را عملگرایان و اصولگرایانی چون علی اکبر ولایتی، علی لاریجانی و سعید جلیلی تشکیل خواهند داد. از جمله ی دیگر گزینه های می تواند محمدباقر قالیباف باشد.

اسراییل

نوع انتخابات: پارلمانی

تاریخ: 3 بهمن

در حالی که کمتر از یک ماه تا انتخابات عمومی اسراییل باقی مانده، انتخابات این کشور پیش از آنچه که قبلا تصور می شد جذاب شده است. نفتلی بنت راستگرا که پیشتر حامی نتانیاهو بود در هفته های اخیر توانسته خود را به عنوان یک نیروی جدی خود را زمین سیاست اسراییل تحمیل کند و رقیبی برای نتانیاهو محسوب شود. وی چهره ای کاریزماتیک دارد و در هفته های اخیر توانسته با یک سری اظهارنظرهای جنجالی، از جمله کوتاه نیامدن در موضوع تخلیه ی شهرک نشینان به هیچ قیمتی، توانسته توجهات را به خود جلب کند. به نظر می رسد که نفتلی بنت توانسته از این توجهات به سود خود بهره جوید و بعید نیست حزب او، بیت یهودی، بتواند به سومین حزب بزرگ در کنست تبدیل شود. حضور وی در دولت بعدی ضربه ی بزرگی به طرح صلح با فلسطینیان خواهد بود.

ایتالیا

نوع انتخابات: پارلمانی

تاریخ: 6 و 7 اسفند

انتخابات سراسری ایتالیا، پس از استعفای ماریو مونتی نخست وزیر تکنوکرات این کشور بدل به یکی از مهم ترین و پیچیده ترین انتخابات سال 2013 تبدیل شده است. به نظر می رسد حزب سیلویو برلوسکونی، مردم آزادی، و حزب راست افراطی اتحاد شمالی در صورت ائتلاف بتوانند 25 درصد کرسی ها را به خود اختصاص دهند. از سوی دیگر مونتی پیشنهاد کرده تا رهبری یک اتحاد برای انتخابات پیش رو را بر عهده بگیرد و قرار است این هفته با رهبران ائتلاف احتمالی دیدار کند. مونتی به عنوان یک سناتور مادام العمر امکان شرکت در انتخابات را ندارد، اما در صورتی که ائتلاف پیروز از او دعوت می تواند نخست وزیر شود. رقیب اصلی وی برای احراز این پست، پیر لوییجی برسانی است که در نظرسنجی ها جلوتر از وی قرار دارد.

پاکستان

نوع انتخابات: پارلمانی

تاریخ: اردیبهشت

اگرا انتخابات ملی پاکستان امسال در موعد مقرر برگزار شود، اولین بار در تاریخ این کشور خواهد بود یک حکومت غیرنظامی دوره ی پنج ساله خود را به پایان رسانده و قدرت را به روش دموکراتیک منتقل می کند. دو حزب بزرگ این کشور، یعنی حزب چپگرای مردم و حزب راست میانه ی مسلم لیگ، اصلی ترین رقبا در این انتخابات خواهند. اوایل سال 2012 حزب تحریک انصاف به رهبری عمران خان، قهرمان سابق کریکت این کشور، توجه های بسیاری را به خود برانگیخته بود، اما با جدا شدن برخی از اعضای کلیدی آن، رقیب مهمی به نظر نمی رسد.

آلمان

نوع انتخابات: پارلمانی

تاریخ: بین 10 شهریور تا 5 آبان

به نظر می رسد آنگلا مرکل ،صدراعظم آلمان، و حزب مطبوعش، حزب دموکرات مسیحی بتوانند به سلطه ی خود در بوندستاگ ادامه دهند. آخرین نظرسنجی ها از حمایت 41 درصدی رای دهندگان آلمانی از این حزب حکایت دارد که بالاترین میزان از سال 2006 محسوب می شود. در عین حال میزان اقبال از دموکرات های آزاد به 4 درصد کاهش یافته است که پایین تر از پنج درصد لازم برای احراز کرسی در پارلمان است. تحلیلگران سیاسی معتقدند محتملترین نتیجه ی انتخابات ائتلاف بزرگ میان حزب مرکل و حزب چپ میانه ی سوسیال دموکرات خواهد بود، که تکرار ائتلاف این دو حزب مابین 2005 تا 2009 خواهد بود. پیر اشتاینبروک، رهبر حزب سوسیال دموکراتیک رقیب مرکل برای احراز پست صدراعظمی خواهد بود، اما به نظر نمی رسد تهدیدی برای جایگاه مرکل محسوب شود. هفتاد درصد مردم آلمان از عملکرد مرکل در موضوع بحران بدهی های اروپا رضایت دارند.

آرژانتین

نوع انتخابات: پارلمانی

تاریخ: آبان ماه

آینده ی سیاسی کریستینا فرناندز، رییس جمهور آرژانتین در گرو انتخابات پیش روست. وی برای اینکه بتواند برای دوره ی سوم در سال 2015 نامزد ریاست جمهوری شود، نیاز به تغییر قانون اساسی و در نتیجه همراهی دو سوم اعضای پارلمان دارد. وی در همین راستا برای تقویت حزب مطبوعش، حزب پیروزی، که محبوب جوانان است، سن رای را به 16 سال کاهش داد. سیاست های وی به کاهش رشد اقتصادی و در عین حال تورم منجر شده که منجر به مخالفت های فراوان علیه او شده است.