دنیس راس: تهدید تلاویو لزوما به معنای حمله نیست

به گزارش فارس، "دنیس راس" نماینده سابق آمریکا در تل‌آویو در حین کنفرانس اندیشکده واشنگتن تصریح کرد که هشدارهای عمومی رهبران اسرائیل علیه ایران لزوماً‌ به مفهوم قصد اسرائیل برای حمله به ایران نیست بلکه درخواستی از سوی اسرائیل به رهبران جهان است تا اقدامی علیه ایران صورت دهند.

وی در سخنرانی روز گذشته خود در کنفرانس 2012 "بنیانگذاران وینبرگ" در اندیشکده واشنگتن در "ویرجینیا" تصریح کرد که اسرائیل برخلاف اداره امور به دست خود، می‌خواهد رهبران جهان اقدامی علیه ایران انجام دهند.

راس ادامه داد: "در خصوص اوسیراک در سال 1981، آیا اسرائیل درباره آن حرف زده بود؟ یا در سال 2007 درباره رآکتور سوریه؟ چرا اسرائیلی‌ها الان شروع به حرف زدن کرده‌اند؟ دلیل آن این است که بقیه کشورهای جهان را (علیه ایران) ترغیب کنند."

نماینده سابق آمریکا در تل‌آویو همچنین تأکید کرد که رهبران رژیم صهیونیستی به این دلیل اظهارات آشکاری درباره ایران مطرح می‌کنند تا درصورتیکه دیپلماسی شکست خورد، هیچ کس شگفت‌زده نشود.

کنفرانس 2012 بینانگذاران وینبرگ روز جمعه آغاز بکار کرد که این کنفرانس سالانه، دیپلمات‌ها، مقامات دولتی، خبرنگاران و کارشناسان را گرد هم می‌آورد تا در خصوص سیاست خاورمیانه با یکدیگر بحث و گفت‌وگو کنند.

کنفرانس سال جاری وینبرگ، یک میز مذاکره با عنوان "روابط آمریکا-اسرائیل در خاورمیانه رو به تغییر" تشکیل داد. هیأت حاضر در این کنفرانس، شامل "دنیس راس" که پیشتر بعنوان مشاور"باراک اوباما" رئیس‌جمهوری آمریکا در امور ایران فعالیت می‌کرده است، و همچنین "آموس یادلین" رئیس سابق اطلاعات نیروهای دفاعی اسرائیل به همراه دیگران می شود.

یادلین در حین کنفرانس در خصوص اظهار نظر "یووال دیسکین" رئیس سابق "شین بت" و "مئیر داگان" رئیس سابق موساد که با حمله نظامی به ایران مخالفت کرده بودند، گفت: در دموکراسی، یک رهبر منتخب وجود دارد، افراد کارآمد منصوب شده می‌بایست در ارائه پیشنهادات خود به رهبران در پشت درهای بسته شجاعت داشته باشند اما زمانی که بازنشسته می شوید باید به خود تحمیل کنید که حداقل یکسال اصلا حرف نزنید.

وی به رهبران ارشد سابق اسرائیل توصیه کرد که بجز مواقع حساس و بحرانی، در تمامی مواقع می‌توانند صحبت کنند.

یادلین اینگونه ادامه داد: اگر پرچم سیاهی مثل زمانیکه دولت اقدام اشتباه انجام می‌دهد، مردم بیگناه را در خانه‌هایشان می‌کشد، وجود نداشته باشد و اگر دولت فقط یک حرکت قانونی را بررسی می‌کرد، بهتر است گزافه‌گویی نکنیم. برخی اوقات گزافه‌گویی نکردن بسیار کارآمدتر است.