ایران و کره‌شمالی می‌توانند به امریکا حمله کنند
اندیشکده هریتج در گزارشی با تاکید بر لزوم تقویت پدافند موشکی آمریکا و متحدانش نوشت که ایران و کره‌شمالی می‌توانند با موشک‌های بالستیک آمریکا را هدف قرار دهند.
به گزارش فارس، اندیشکده «هریتج» در مقاله‌ای به قلم «بیکر اسپرینگ» و «میشلا بندیکوا» می‌نویسد: «در جهانی که تولید تسلیحات هسته ای و موشک‌های بالستیک رو به افزایش است، آمریکا و هم پیمانان این کشور به یک سامانه پدافند دفاع موشکی جامع و مبسوط احتیاج دارند؛ سامانه ای که مردم کشورها و منافع اصلی آنها را از حملات مختلف مصون نگه دارد. لازمه استقرار چنین سامانه چند لایه ای، مراحل زیر است:
1-توسعه و بهینه سازی مداوم سامانه حفاظتی پدافند موشکی نیروی دریایی آمریکا در سطح آب‌های مختلف
2-توسعه و پیگیری ادغام عوامل مختلف در سامانه چند لایه پدافند موشکی، عواملی نظیر دستگاه های رهیاب و رهگیری زمینی
3-استقرار، گسترش و به‌کارگیری پدافند موشکی هوایی و دستگاه های رهیاب فضایی برای مقابله با حملات موشکی و بالستیک به کشور
«بیکر اسپرینگ» یکی از اعضای شورای «سیاست گذاری امنیت ملی» در «موسسه تحقیقاتی اف. ام. کربی» است و میشلا بندیکوا «معاون حوزه تحقیقات در خصوص پدافند دفاعی موشکی و سیاست خارجی در «مرکز مطالعات و تحقیقات سیاست خارجی داگلاس و سارا آلیسون» است؛ این بخش، شاخه ای از» موسسه مطالعات بین‌المللی کاترین و شلبی کالوم «در» بنیاد هریتج «است.»
* سامانه پدافند موشکی، از عوامل مهم و موثر در پیشگیری از حمله و تجاوز نظامی است
ممکن است آمریکا و هم پیمانانش هدف تهاجم موشک‌های بالستیک حاوی تسلیحات هسته ای قرار گیرند که البته احتمال آن بسیار زیاد است. کشورهای ایران و کره شمالی توانایی چنین اقدامی علیه آمریکا را دارند و کشوری مانند کره شمالی، این فناوری را در اختیار کشورهای دیگری نظیر سوریه نیز قرار داده است – کشوری که مخالف سیاست‌های آمریکا در منطقه است. برنامه کشورهای چین و روسیه برای نوسازی تجهیزات موشکی و هسته ای، و تلاش آنها برای جلوگیری از هرگونه اقدام نظامی و غیرنظامی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل متحد، سبب افزایش نگرانی‌ها در واشنگتن شده است. خطری بزرگ‌تری که آمریکا و جهان را تهدید می‌کند این است که تسلیحات هسته ای و راه های استفاده از آنها، در اختیار سازمان‌های تروریستی و دیگر گروه های غیردولتی قرار گیرد.
* آمریکا می‌تواند با اقداماتی کارآمد، پیامی محکم برای سایر جهانیان بفرستد
از راه های مقابله با این مسئله، انجام اقدامات پیشگیرانه است. آمریکا و هم پیمانان این کشور می‌توانند با متوقف کردن تجهیزات هسته ای خود، این پیام را به کشورهای دیگر بدهند که هرگونه حمله یا تجاوز به آنها، اقدامات و حملاتی تلافی‌جویانه را در پی خواهد داشت که غیرنظامیان و اهداف اقتصادی را نشانه خواهد رفت – این موارد تحت عنوان «اهداف نرم» نیز شناخته شده‌اند. البته این شیوه نمی‌تواند کارآمدی زیادی داشته باشد. بین کشورهای غیر متجاوزی نظیر آمریکا و هم پیمانانش و کشورهای متجاوزی مانند چین، ایران، کره شمالی، روسیه و سازمان‌های تروریستی، عدم تقارن و عدم تعادلی اساسی وجود دارد. آمریکا و هم پیمانانش برای سلامتی و شکوفائی مردم خود و صیانت از آزادی آنها، ارزش قائل هستند. کشورهای متجاوز و متخاصم برای کسب قدرت بیشتر و راه های حفظ آن ارزش قائل هستند؛ راه‌هایی نظیر سرکوب مخالفان در داخل کشور و ایجاد رعب و وحشت برای کشورهای خارجی.
* بهترین راه برای پیشگیری از حمله به آمریکا چیست
با توجه به این ناهمگونی و عدم تقارن، تهدید به تجاوز نظامی و حمله نمی‌تواند ایده آل ترین شیوه برای پیشگیری از خطر باشد، بلکه توانایی کاهش یا حذف احتمال حمله به آمریکا و هم پیمانانش می‌تواند بهترین رویکرد برای این کار باشد که لازمه آن، اعمال نیرویی راهبردی است؛ نیرویی که نیازمند تلفیقی از راه‌ها و رویکردهای دفاعی و تهاجمی – شامل به‌کارگیری تسلیحات هسته ای و غیرهسته ای راهبردی – و برقراری تعادل میان آنها است.
* اعمال طرح 3- مرحله ای بر روی سامانه پدافند موشکی جامع
با توجه به اینکه ناظران متخصص آمریکایی و بین‌المللی پیش بینی کرده‌اند که ایران می‌تواند طی سال‌های آینده، به تسلیحات هسته ای دست پیدا کند، آمریکا و هم پیمانانش باید حرکتی رو به جلو داشته باشند و سامانه پدافند دفاعی موشکی چند لایه خود را توسعه دهند و آن را بکار گیرند. دولت بوش توانست با خارج کردن آمریکا از «معاهده منع استفاده از موشک‌های بالستیک (ABM)» سال 1972 – که با شوروی سابق امضا شده بود – گام‌های اولیه این طرح را بردارد؛ معاهده ای که به راه اندازی و گسترش سامانه های دفاعی، و کنترل عوامل اولیه در سامانه های چند لایه را بر روی زمین و آب محدود ساخته بود.
* دولت اوباما برخلاف دولت بوش این طرح را با جدیت کمتر دنبال می‌کند
دولت اوباما، برنامه های دولت بوش را با شدت و جدیت کمتری دنبال می‌کند، اما دستاوردها و فرآیند آن را به طور کامل رها نکرده است. اوباما بیشتر تمرکز خود را بر روی توسعه عوامل و تجهیزات مستقر در پایگاه های دریایی متمرکز کرده است، اگرچه این پیشرفت با سرعت کمی انجام می‌شود. با نگاهی به آینده می‌توان پیش بینی کرد که برای به‌کارگیری و توسعه کامل تمامی عوامل ضروری، اجرای طرحی 3- مرحله ای مورد نیاز است. «گروه مستقل مسئول پدافند دفاع موشکی»، «سازمان روابط فضائی» و «موسسه قرن بیست و یکم» در سال 2009 گزارشی را منتشر کردند که این طرح 3- مرحله ای را توضیح می‌داد:
1- باید سامانه حفاظتی پدافند موشکی نیروی دریایی آمریکا، تقویت شود. سامانه حفاظتی نیروی دریایی آمریکا – که در واقع تحت عنوان سامانه ای دفاعی ساخته و به بهره برداری رسید – به نحوی اصلاح شده است که توان ایستادگی در مقابل موشک‌های بالستیک را دارد. در حال حاضر این سامانه می‌تواند موشک‌های بالستیک کوتاه برد و میان برد را منهدم سازد و تمامی موشک‌های بالستیک با بردهای متفاوت را ردیابی و شناسایی کند. در حال حاضر 24 کشتی و ناو نیروی دریایی وجود دارد که چنین تجهیزات دفاعی را دارا می‌باشند که پیش بینی می‌شود این رقم تا سال 2013 به 32 عدد افزایش پیدا کند. کشور ژاپن نیز برخی از ناوشکن‌های خود را به این تجهیزات دفاعی مجهز کرده است.
* آمریکا می‌تواند ناوشکن‌های موجود خود را تقویت کند
فرصت بسیار خوبی برای اصلاح و پیشرفت توانایی‌ها و قابلیت‌های سامانه دفاعی پیدا شده است. یکی از گزینه‌ها این است که مدل‌های اولیه ناوشکن‌های «موشک استاندارد- 3» (SM-3) بتوانند موشک‌های بالستیک دور برد را در میانه های مسیر مورد هدف قرار دهند. از آنجایی که دولت آمریکا به دنبال طراحی و ساخت مدل‌های جدیدی از این موشک است، افزایش توان ناوشکن‌های خود را به سال 2020 موکول کرده است. اما ناوشکن‌های SM-3 موجود، بنام «بلوک I-A»، توانایی مقابله و دفاع با موشک‌های دوربرد در میانه های مسیر حرکت این موشک‌ها را دارند و تنها به دستورالعمل‌های پیشرفته تر، امکانات کنترلی بهتر و یک رادار مستقر در قسمت جلویی ناوشکن احتیاج دارد.
* SM-3 توانایی مقابله با انواع موشک‌های بالستیک را دارد
یکی دیگر از فرصت‌های موجود برای تقویت توانایی‌های SM-3، هدف قرار دادن موشک‌های بالستیک کوتاه برد در اوج مسیر پرواز است. ناوشکن‌ها توانستند در رزمایش سال 2002، این توانایی را از خود نشان دهند. این ناوشکن، برای دفاع مقابل موشک‌های بالستیک کوتاه بردی که از ناوهای مستقر در سواحل آمریکا پرتاب شده‌اند و حامل کلاهک‌های امواج الکترومغناطیسی (EMP) هستند، نیاز به تجهیزات سبک‌تر و کوچک‌تری دارد.
2- ارتقای ادغام اجزا و عوامل سامانه دفاع موشکی باشد در دستور کار قرار گیرد. برای دستیابی به تجهیزات جامع و چند لایه موشک‌های پدافند دفاعی، به یک مجموعه و شبکه ای از سامانه‌ها در حوزه های زمین، هوا و دریا نیاز است. سنسورهایی که موشک‌های بالستیک را در حین پرواز ردیابی و شناسایی می‌کنند و ناوشکنی که آن را منهدم می‌سازد، تنها دو مورد از حلقه های این شبکه هستند. سامانه کنترل و اجرای دستوری که داده های اصلی مربوط به هدف گیری موشک را از سنسورها می‌گیرد و در مدت زمان کوتاهی، آن را به ناوشکن‌ها ارائه می‌دهد، یکی دیگر از حلقه های اصلی این شبکه هستند.
* آمریکا باید سنسورهای خود را در اقصی نقاط جهان مستقر کند
لازمه این کار این است که این سنسورها در نقاط مختلف جهان و فضا مستقر شوند و تعداد ناوشکن‌های مورد استفاده، افزایش یابند – این افزایش شامل ناوشکن‌های زمینی (GBIs) نیز می‌شود؛ ناوشکن‌هایی که برای مقابله با موشک‌های دوربرد طراحی شده‌اند. با توزیع سامانه پیشرفته کنترل و اجرای دستور – که مسئول راه اندازی قسمت‌های مختلف شبکه است – مسئولیت شلیک و رها سازی موشک‌ها، به درجه دارانی پایین‌تر در سلسله مراتب نظامی واگذار خواهد شد.
3- آمریکا باید ناوشکن‌های فضایی خود را توسعه دهد و آنها را بکار گیرد. تنها موشک‌های بالستیک با برد بسیار کوتاه و کم در فضا حرکت نمی‌کنند، مسیر حرکت مابقی این موشک‌ها در هوا است. بنابراین، بهترین سامانه پدافند دفاع موشکی، ناوشکن‌های خود را در مکان‌های مستقر می‌کند که موشک‌های از آن عبور خواهد کرد؛ فضا. «جورج دبلیو. اچ. بوش»، رئیس جمهور سابق آمریکا، استقرار یک سامانه پدافند دفاعی موشکی تحت عنوان «محافظت جهان در قبال حملات مشروط (GPALS)» را پیشنهاد کرد که شامل مجموعه ای از ناوشکن‌های فضایی تحت عنوان «گوهرهای ارزشمند» بود، اما دولت کلینتون با GPALS مخالف بود و برنامه «گوهرهای ارزشمند» را لغو کرد. رئیس جمهور کنونی می‌تواند این فناوری را مجددا احیا کند که در نهایت، مجوز به‌کارگیری ناوشکن‌های فضایی را صادر خواهد کرد.
* مراحل محافظت و دفاع در مقابل موشک‌های بالستیک
قدرت هسته ای آمریکا و سیاست‌های بازدارنده این کشور و هم پیمانانش برای پیشگیری از رویدادهای ناگوار ضروری می‌باشد، اما نتیجه گیری در خصوص اینکه آمریکا و هم پیمانانش باید با تهدید به انجام اقداماتی تلافی‌جویانه علیه هدف‌های نرم، نسبت به تهدیدهای موجود واکنش نشان دهند، شیوه قابل اعتماد برای پیشگیری از حملات محسوب نمی‌شود. پدافند دفاعی موشکی دارای 3 مرحله آسان و ساده است. با این وجود، این طرح 3- مرحله ای، برنامه پدافند دفاعی موشکی آمریکا در جهان را به سمت خواسته های امنیتی جامع و کامل این کشور هدایت خواهد کرد؛ جهانی که تهدیدها در خصوص گسترش و مدرن سازی تسلیحات هسته ای و موشک‌های بالستیک، رو به افزایش است.
نظر شما :