مرگ کودکان مرگ معصومیت است
گفتارى از امینه اردوغان، همسر نحست‌وزیر ترکیه
همانطور که همه می دانیم، یک تراژدی انسانی بزرگ در غزه در حال وقوع است. تحریم هایی که مدت زمانی طولانی است که در غزه ادامه دارد روز به روز سبب مرگ انسان ها می شود.
امروز، در ادامه حملات اخیر، مرگ یکی یکی انسان ها به مرگ تعداد زیادی از انسان ها در این منطقه تبدیل شده است. ما شاهد آن بودیم که تنها در دو هفته گدشته حدود 800 نفر با سلاح های سنگین کشته شده اند.
ما شاهد حادثه ای هستیم که برای توصیف آن نمی توان از کلمات کمک گرفت. در حال حاضر بمب های فسفری مانند باران بر سر انسان های غیر نظامی بی گناهی که از ابندایی ترین حقوق انسانی و نیازهای خود بهره مند نیستند فرو می ریزد. غیر نظامی هایی که از برق، آب، غذا، پوشاک و نیازهای اولیه بهداشتی محروم مانده اند در مقابل دوربین های و چشمان انسان های تمامی کره زمین به شیوه های غیر انسانی کشته می شوند.
این وحشیگری، که به صورت زنده از شبکه های جهانی پخش می شود، به طور شفاف میزان بی تفاوتی را نسبت به این مسئله نشان می دهد. کلمات قادر به بیان درد و رنج زنان و کودکان این منطقه نیستند. کودکان غزه، درست مانند بچه های تمام جهان مانند فرزندان ما به شیر، نان و اسباب بازی نیاز دارند، آنها باید به مدرسه و پارک بروند و یادبگیرند که چگونه بازی کنند. چه دهشتناک است که آنها بر روی دوچرخه های خود و در پارک ها، درحالی که بازی می کنند، می میرند.
آنها فکر می کنند که در مدرسه در امان هستند اما آنجا هم کودکان را می کشند. آنها در مساجد احساس امنیت می کنند اما آنجا هم کودکان به قتل می رسند. آنها به بیمارستان ها منتقل می شوند اما نمی توانند از چنگ ماشین های مرگ فرار کنند. گرم ترین و امن ترین جای دنیا برای آنها آغوش مادرانشان است.
اما مرگ حتی در آغوش مادرانشان هم به سراغشان می آید. آنها عضو هیچ جناحی در این جنگ نیستند. آنها درک نمی کنند که چرا بزرگ تر ها می جنگند و همدیگر را هدف گلوله قرار می دهند و به سمت یکدیگر موشک پرتاب می کنند. ممکن است در حال حاضر که این کلمات را می گویم، زنی دیگر، فرزند بی گناه دیگری و یا نوزادی دیگر جان می دهد. هیچ شکی وجود ندارد که مرگ کودکان مرگ معصومیت و بی گناهی است و مرگ معصومیت زوال انسانیت است. کسانی که به بی گناهی و معصومیت و حقانیت احترام نمی گذارند، نمی توانند از ارزش های انسانی و انسانیت سخنی به میان بیاورند.
آنهایی که کودکان و غیر نظامیان را می کشند نمی توانند خود را پشت پرده هیچ بهانه ای پنهان کنند. آنها نمی توانند این جنایت ها را توجیه کند و نمی توانند از محاکمه و وجدان انسانیت فرار کنند. من ناراحتی خودم را در وهله اول به عنوان یک مادر و نه به عنوان نماینده ای از یک دیدگاه سیاسی مطرح می کنم.
به عنوان یک مادر، وقتی فرزندانمان هنگام بازی در یک پارک زمین می خورند و دست و پای خود را زخمی می کنند، قلب هایمان پر از درد می شود. آنجا، تصور کنید، زمانی که کودکی دست یا پای خود را به خاطر یک انفجار از دست می دهد مادرانشان در چه شرایطی به سر می برند تا بتوانند قلب های کوچک فرزندانشان را آرام کنند. آیا آنها می گویند که نگران نباش فرزند من، بهتر می شود؟ یا زخم های آنها را به جای پانسمان با گوشه ای از دامن خود می بندند؟
من حتی نمی توانم چنین تصوری داشته باشد و نمی توانم کلماتی پیدا کنم که بیانگر درد و رنجی باشد که در قلب دارم. این بی رحمی تنها کودکان بی گناه را هدف قرار نداده است، بلکه ارزش های انسانی، ترحم مادرانه و عشق را هدف قرار داده است. کسانی که در غزه می میرند تنها غیر نظامیان بی گناه یا زنان و کودکان بی گناه نیستند. در غزه، وجدان و ترحم انسانی نیز جان می دهد.
در آیه 32 سوره مائده در قرآن کریم آمده است که هر کسی که یک انسان را بکشد، مانند کسی که تمام انسان ها را کشته است و هر کسی که جان یک انسان را نجان دهد مانند کسی است که جان همه انسان ها را نجات داده باشد. در حالی که تمام ادیان الهی بر این باورند که جان انسان مقدس است، دلیل این کشتار ها چیست؟ معنای این خشونت ها چیست؟ جان انسان های غزه نیز مقدس است و زندگی همه آنها ارزشمند. اینجا من در مورد یک مذهب خاص، یا یک دیدگاه سیاسی خاص صحبت نمی کنم، هدف من تمام بشریت است چرا که آنچه که امروز در غزه اتفاق می افتد، انسانیت ما است که از بین می رود.
متاسفانه اشک های ما دردی از دردهای آنها دوا نمی کند و زخم های آنها را آرام نمی کند. آنها نیازمند گام های جدید تری هستند. آنها فورا نیازمند دارو، غذا، پوشاک و سوخت هستند. آنها نیازمند، امید، عشق و وحدت هستند. ما می توانیم به امیدی برای آنها تبدیل شویم، نوری برای زندگی. می توانیم شرایط بهتری را برایشان فراهم کنیم.
بیایید با یکدیگر به کمک این انسان های ناتوان بخصوص پیرتر ها، زن ها و کودکان برویم. من مطوئنم که اگر این گام ها را برداریم، تاریخ از شما به عنوان کسانی که گام های کوچک با قلب های بزرگ برداشتند یاد خواهد کرد.
تلاش ما برای آتش بس فوری و برداشتن تحریم ها و محاصره است. من از جامعه بین المللی دعوت می کنم تا تا تلاش های بیشتری برای پایان دادن به این تراژدی انسانی انجام دهد. همانطور که می دانید سازمان ملل متحد خواهان آتش بسی فوری و دائم در غزه شده است. ما انتظار جوابی مثبت به این درخواست داریم.
من همچنین بر این باورم که خواست های ما گامی مهم در راستای صلح است. من اینجا روی سخنم با زنان و کودکان غزه است: شما تنها نیستید. ماهمواره در کنار شما بودیم و خواهیم بود. با استفاده از این فرصت چند بیت از یک شعر معروف از ناظم حکمت را در اینجا می آورم:
من آمدم و در مقابل هر دری ایستادم
اما هیچ کس صدای له شدن بی صدای من را نشنید
من در زدم و همچنان کسی مرا ندید چرا که من مرده ام،
من مرده ام موهایم با شعله ها سوزانده شد چشم هایم کم سو شدند
. چشم هایم کور شدند مرگ آمد و استخوان های من را به خاک تبدیل کرد و باد آنها را متفرق کرد
من به میوه نیاز ندارم، من به برنج نیاز ندارم من شیرینی نمی خواهم،
حتی نان من چیزی برای خودم نمی خواهم چرا که من مرده ام،
من مرده ام من هر آنچه که می خواهم برای صلح است امروز می جنگید،
امروز می جنگید و بچه های جهان زندگی می کنند، بزرگ می شوند، می خندند و بازی می کنند
*متن سخنرانی امینه اردوغان در نشست نمادین همسران سران خاورميانه
امروز، در ادامه حملات اخیر، مرگ یکی یکی انسان ها به مرگ تعداد زیادی از انسان ها در این منطقه تبدیل شده است. ما شاهد آن بودیم که تنها در دو هفته گدشته حدود 800 نفر با سلاح های سنگین کشته شده اند.
ما شاهد حادثه ای هستیم که برای توصیف آن نمی توان از کلمات کمک گرفت. در حال حاضر بمب های فسفری مانند باران بر سر انسان های غیر نظامی بی گناهی که از ابندایی ترین حقوق انسانی و نیازهای خود بهره مند نیستند فرو می ریزد. غیر نظامی هایی که از برق، آب، غذا، پوشاک و نیازهای اولیه بهداشتی محروم مانده اند در مقابل دوربین های و چشمان انسان های تمامی کره زمین به شیوه های غیر انسانی کشته می شوند.
این وحشیگری، که به صورت زنده از شبکه های جهانی پخش می شود، به طور شفاف میزان بی تفاوتی را نسبت به این مسئله نشان می دهد. کلمات قادر به بیان درد و رنج زنان و کودکان این منطقه نیستند. کودکان غزه، درست مانند بچه های تمام جهان مانند فرزندان ما به شیر، نان و اسباب بازی نیاز دارند، آنها باید به مدرسه و پارک بروند و یادبگیرند که چگونه بازی کنند. چه دهشتناک است که آنها بر روی دوچرخه های خود و در پارک ها، درحالی که بازی می کنند، می میرند.
آنها فکر می کنند که در مدرسه در امان هستند اما آنجا هم کودکان را می کشند. آنها در مساجد احساس امنیت می کنند اما آنجا هم کودکان به قتل می رسند. آنها به بیمارستان ها منتقل می شوند اما نمی توانند از چنگ ماشین های مرگ فرار کنند. گرم ترین و امن ترین جای دنیا برای آنها آغوش مادرانشان است.
اما مرگ حتی در آغوش مادرانشان هم به سراغشان می آید. آنها عضو هیچ جناحی در این جنگ نیستند. آنها درک نمی کنند که چرا بزرگ تر ها می جنگند و همدیگر را هدف گلوله قرار می دهند و به سمت یکدیگر موشک پرتاب می کنند. ممکن است در حال حاضر که این کلمات را می گویم، زنی دیگر، فرزند بی گناه دیگری و یا نوزادی دیگر جان می دهد. هیچ شکی وجود ندارد که مرگ کودکان مرگ معصومیت و بی گناهی است و مرگ معصومیت زوال انسانیت است. کسانی که به بی گناهی و معصومیت و حقانیت احترام نمی گذارند، نمی توانند از ارزش های انسانی و انسانیت سخنی به میان بیاورند.
آنهایی که کودکان و غیر نظامیان را می کشند نمی توانند خود را پشت پرده هیچ بهانه ای پنهان کنند. آنها نمی توانند این جنایت ها را توجیه کند و نمی توانند از محاکمه و وجدان انسانیت فرار کنند. من ناراحتی خودم را در وهله اول به عنوان یک مادر و نه به عنوان نماینده ای از یک دیدگاه سیاسی مطرح می کنم.
به عنوان یک مادر، وقتی فرزندانمان هنگام بازی در یک پارک زمین می خورند و دست و پای خود را زخمی می کنند، قلب هایمان پر از درد می شود. آنجا، تصور کنید، زمانی که کودکی دست یا پای خود را به خاطر یک انفجار از دست می دهد مادرانشان در چه شرایطی به سر می برند تا بتوانند قلب های کوچک فرزندانشان را آرام کنند. آیا آنها می گویند که نگران نباش فرزند من، بهتر می شود؟ یا زخم های آنها را به جای پانسمان با گوشه ای از دامن خود می بندند؟
من حتی نمی توانم چنین تصوری داشته باشد و نمی توانم کلماتی پیدا کنم که بیانگر درد و رنجی باشد که در قلب دارم. این بی رحمی تنها کودکان بی گناه را هدف قرار نداده است، بلکه ارزش های انسانی، ترحم مادرانه و عشق را هدف قرار داده است. کسانی که در غزه می میرند تنها غیر نظامیان بی گناه یا زنان و کودکان بی گناه نیستند. در غزه، وجدان و ترحم انسانی نیز جان می دهد.
در آیه 32 سوره مائده در قرآن کریم آمده است که هر کسی که یک انسان را بکشد، مانند کسی که تمام انسان ها را کشته است و هر کسی که جان یک انسان را نجان دهد مانند کسی است که جان همه انسان ها را نجات داده باشد. در حالی که تمام ادیان الهی بر این باورند که جان انسان مقدس است، دلیل این کشتار ها چیست؟ معنای این خشونت ها چیست؟ جان انسان های غزه نیز مقدس است و زندگی همه آنها ارزشمند. اینجا من در مورد یک مذهب خاص، یا یک دیدگاه سیاسی خاص صحبت نمی کنم، هدف من تمام بشریت است چرا که آنچه که امروز در غزه اتفاق می افتد، انسانیت ما است که از بین می رود.
متاسفانه اشک های ما دردی از دردهای آنها دوا نمی کند و زخم های آنها را آرام نمی کند. آنها نیازمند گام های جدید تری هستند. آنها فورا نیازمند دارو، غذا، پوشاک و سوخت هستند. آنها نیازمند، امید، عشق و وحدت هستند. ما می توانیم به امیدی برای آنها تبدیل شویم، نوری برای زندگی. می توانیم شرایط بهتری را برایشان فراهم کنیم.
بیایید با یکدیگر به کمک این انسان های ناتوان بخصوص پیرتر ها، زن ها و کودکان برویم. من مطوئنم که اگر این گام ها را برداریم، تاریخ از شما به عنوان کسانی که گام های کوچک با قلب های بزرگ برداشتند یاد خواهد کرد.
تلاش ما برای آتش بس فوری و برداشتن تحریم ها و محاصره است. من از جامعه بین المللی دعوت می کنم تا تا تلاش های بیشتری برای پایان دادن به این تراژدی انسانی انجام دهد. همانطور که می دانید سازمان ملل متحد خواهان آتش بسی فوری و دائم در غزه شده است. ما انتظار جوابی مثبت به این درخواست داریم.
من همچنین بر این باورم که خواست های ما گامی مهم در راستای صلح است. من اینجا روی سخنم با زنان و کودکان غزه است: شما تنها نیستید. ماهمواره در کنار شما بودیم و خواهیم بود. با استفاده از این فرصت چند بیت از یک شعر معروف از ناظم حکمت را در اینجا می آورم:
من آمدم و در مقابل هر دری ایستادم
اما هیچ کس صدای له شدن بی صدای من را نشنید
من در زدم و همچنان کسی مرا ندید چرا که من مرده ام،
من مرده ام موهایم با شعله ها سوزانده شد چشم هایم کم سو شدند
. چشم هایم کور شدند مرگ آمد و استخوان های من را به خاک تبدیل کرد و باد آنها را متفرق کرد
من به میوه نیاز ندارم، من به برنج نیاز ندارم من شیرینی نمی خواهم،
حتی نان من چیزی برای خودم نمی خواهم چرا که من مرده ام،
من مرده ام من هر آنچه که می خواهم برای صلح است امروز می جنگید،
امروز می جنگید و بچه های جهان زندگی می کنند، بزرگ می شوند، می خندند و بازی می کنند
*متن سخنرانی امینه اردوغان در نشست نمادین همسران سران خاورميانه
نظر شما :