تخاصم پس از المپیک زمستانی آغاز می شود

رابین رایت

دیپلماسی ایرانی: دشوارترین بازی در المپیک در میدان های یخی، سرازیری های اسکی یا مسیرهای لژ سواری در کره جنوبی، جایی که ایالات متحده در میان تمام کشورهای بیشترین تعداد ورزشکار را دارد، در جریان نیست. میراث پایدار مسابقات پیونگ چانگ در عوض این است که آیا این مسابقات ضرباهنگ کافی ممانعت از رویارویی نظامی میان ایالات متحده و کره شمالی پس از پایان المپیک زمستانی ایجاد می کند. خروجی این ماجرا می تواند میراث سیاست خارجی دونالد ترامپ را تبیین کند.

علی رغم روح خوبی که بر مسابقات المپیک حاکم است، شانس دستیابی به موفقیت در حاشیه مسابقات به نظر اندک است، هرچند که هیچ یک از طرفین خواستار جنگ نیستند. شکاف برای انجام مذاکرات و بعد دستیابی به توافق – برای کاهش عمیق ترین تنش ها میان واشنگتن و پیونگ یانگ از زمان جنگ کره در سال 1953 –  اینک بسیار عمیق است.

مایک پنس، معاون رئیس جمهوری آمریکا پس از اینکه روز پنجشنبه به کره جنوبی وارد شد اعلام کرد ایالات متحده "حداکثر فشار" را وارد خواهد کرد تا زمانی که کره شمالی "نهایتا و به طور دائمی و بازگشت ناپدیر جاه طلبی های موشکی و هسته ای خود را کنار بگذارد."  او در مسیر سفر به آسیا اعلام کرده بود که دولت ترامپ به زودی - حتی شاید در طی برگزاری مسابقات – "سخت ترین و شدیدترین" تحریم های تاریخ را علیه پیونگ یانگ اعمال کند.

کره شمالی نیز برای مصاف با این اظهارات، پیام شوم خود را در قالب رژه عظیم نظامی با حضور هزاران سرباز و موشک های بین قاره ای روی پرتاب کننده های سیار و جنگنده هایی که در ارتفاع پایین پرواز می کردند مخابره کرد. در اصل این رژه برای ماه آوریل – هفتادمین سالگرد تاسیس ارتش کره شمالی – برنامه ریزی شده بود اما همزمان با مسابقات المپیک انجام شد. کیم جونگ اون، رهبر چاق و چله کره شمالی از روی بالکون خطاب به حاضران در رژه اعلام کرد که ارتش "شمشیر قدرتمند" و خلق کره "سلاح انقلاب" را برای "پیروزی نهایی" علیه سیاست خصمانه و امپریالیستی واشنگتن در دست دارد.

کره شمالی سلاح هسته ای را به مثابه تنها ابزار برای خنثی کردن تهدیدات علیه رژیم و تضمین موجودیت آتی کشور می بیند. فرانک اوم، مشاور پیشین در امور کره شمالی در وزارت دفاع آمریکا که اینک در "انستیتو صلح ایالات متحده" مشغول است به من می گوید: "رژیم کره شمالی می خواهد بقا داشته باشد. می خواهد در عرصه بین المللی اعتبار و مشروعیت داشته باشد تا بگوید یکی از نه کشوری است که سلاح هسته ای در دست دارد. کیم در داخل هم می خواهد یک رهبر باقی بماند، می خواهد نشان دهد او به چیزی دست یافته که پدربزرگ و پدرش نتوانستند: کامل کردن برنامه هسته ای."

اوم می گوید: "کره جنوبی می خواهد پیرامون راه های کاهش تنش ها در شبه جزیره با کره شمالی صحبت کند. پرزیدنت مون می داند که برای گسترش فضای مسالمت آمیز می بایست هم آمریکا و هم کره شمالی تغییراتی در سیاست های شان بدهند.

بعد از مسابقات دو رویداد فشارسنج های خطیری برای آینده خواهند بود. ایالات متحده و کره جنوبی رزمایش مشترک سالانه خود – با حضور ده ها هزار سرباز – را برای احترام به المپیک به ماه آوریل موکول کرده اند. کره شمالی این رزمایش را به مثابه تهدید و یا حتی آتش افروزی می بیند و از کره جنوبی و آمریکا خواسته است این رزمایش را در کل سال به تعلیق در آورند.

جِی. جیمز کیم، پژوهشگر در "انستیتو مطالعات سیاسی آسان" روز چهارشنبه در سخنرانی در مرکز وودرو ویلسون در واشنگتن گفت: "فکر می کنم تا پایان مارس اوضاع آرام باشد. اما وقتی رزمایش ها در آوریل ادامه پیدا کند ما باید شاهد مجدد تخاصمات باشیم."

منبع : نیویورکر / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33