باید به پناهجویان امید داد

نویسنده: پیتر سینگر *

دیپلماسی ایرانی: در ماه جولای، شمار مهاجرانی که به مرز اتحادیه اروپا رسیدند از 100 هزار نفر گذشت، این سومین بار متوالی است که رکوردها در این زمینه شکسته می شود. در یک هفته از ماه آگوست 21 هزار مهاجر به یونان وارد شده اند. توریست هایی که قصد داشتند تعطیلات تابستانی شان را در یک جزیره یونانی سپری کنند، شاکی هستند که در حال حاضر در یک اردوگاه پناهندگان حضور دارند.

البته بحران آوارگان تاثیرات بسیار جدی تری در پی دارد. هفته گذشته مقامات اتریش جسد 71 مهاجر را در کامیونی متعلق به مجارستان در نزدیکی وین پیدا کردند. و بیش از 2500 نفر از مهاجران که بیشترشان قصد داشتند از شمال آفریقا به ایتالیا بروند، در دریای مدیترانه غرق شدند.

مهاجرانی که تا فرانسه پیش رفته اند و در شهر کالاییس در چادر زندگی می کنند، منتظر فرصتی هستند تا بتوانند روی قطاری که از کانال تونل رد می شود، سوار شوند و به بریتانیا برسند. برخی از آنها به خاطر پرت شدن از روی قطار می میرند.

با این حال شمار آوارگان در اروپا هنوز در مقایسه با دیگر کشورها پایین است. آلمان بیش از هر کشوری با درخواست های پناهندگی روبه رو شده است، اما شش نفر از هر هزار نفر، کمتر از 21 نفر پناهجو از هر هزار نفر در ترکیه و 232 نفر به ازای هر هزار نفر در لبنان است.

در پایان سال 2014 آژانس پناهندگان سازمان ملل تخمین زده بود که 59.5 میلیون نفر آواره در سراسر جهان وجود دارد. از این میزان 1.8 میلیون نفر منتظر تصمیم گیری درباره درخواست های پناهندگی سیاسی شان هستند، 19.5 میلیون نفر مهاجر هستند، و بقیه در درون کشور خودشان آواره شده اند.

سوریه، افغانستان و سومالی بزرگترین منابع آوارگان هستند اما بسیاری از آنها هم از لیبی، اریتره، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان جنوبی، نیجریه و جمهوری دموکراتیک کنگو می آیند. در آسیا آزار و اذیت اقلیت مسلمانان روهینگیا در میانمار باعث افزایش آمار آوارگان شده است.

ما نمی توانیم مردمی را که به امید داشتن زندگی بهتر و بدون جنگ کشورشان را ترک می کنند، مقصر بدانیم. اگر ما هم در موقعیت آنها بودیم، همین کار را انجام می دادیم. پس باید راه بهتری برای پاسخ به نیازهای آنها پیدا کنیم.

چند تن از متفکران، جسورانه خواهان مرزهای باز هستند، با این استدلال که این مسئله تا حد زیادی موجب افزایش تولید ناخالص داخلی جهان و میانگین شادی در جهان می شود. چنین استدلال هایی گرایش بیگانه هراسی ما را که بیش از حد مشهود است نادیده می گیرند. این مسئله منجر به افزایش محبوبیت احزاب راست افراطی در اروپا شده است.

برای آینده قابل تصور، هیچ دولتی مرزهایش را به روی هر کسی که بخواهد، باز نمی کند. در عوض تنها یک مورد در جهت مقابل وجود دارد: صربستان و مجارستان در حال ساخت حصار برای جلوگیری از ورود مهاجران هستند و در حال صحبت بر سر ایجاد گشت های مرزی هستند، اهمیت این کشورها به این دلیل است که آنها مرز منطقه شینگن هستند و ورود به این منطقه به منزله آزادی رفت و آمد در 26 کشور اروپایی است.

کشورهای مرفه باید حمایت بیشتری از کشورهای فقیرتر از خودشان که تعداد بیشتری از پناهندگان را میزبانی می کنند، صورت دهند. کشورهایی همچون لبنان، اردن، اتیوپی و پاکستان مثال های بارز این داستان هستند. پناهندگان در کشورهایی که خطر بالایی از نظر مسافرت به آنها وجود ندارد و در صورتی که جنگ کشورشان تمام شود، راحت تر به وطنشان باز می گردند، امنیت بیشتری دارند. حمایت بین المللی از کشورهایی که بیشترین میزان پناهندگان را پذیرا هستند، شامل مسائل اقتصادی هم می شود: هزینه حمایت از یک پناهنده در یک سال در اردن حدود 3 هزار یورو (3500 دلار) است و در آلمان حداقل 12 هزار یورو است.

راندن مردمی که به یک کشور آمده اند، از لحاظ عاطفی دشوار است، حتی اگر آنها یه یک پناهگاه امن فرستاده شوند. اما ما هم باید نسبت به میلیون ها نفری که در کمپ های آوارگان حضور دارند دلسوز باشیم. ما باید به آنها امید بدهیم.

* استاد اخلاق زیستی در دانشگاه پرینستون

منبع: پراجکت سیندیکیت/ مترجم: حسین هوشمند  

انتشار اولیه: دوشنبه 16 شهریور 1394 / انتشار مجدد: سه شنبه 24 شهریور 1394