خط‌شکن‌های جنگ خرج خط کشی‌های جناحی نشوند

نویسنده: صادق ملکی، کارشناس ارشد سیاسی

دیپلماسی ایرانی: آمدید و ما را شرمنده خود کردید. شما هوایی شدید و در نابی احساس پاک و مردانه، من طلبنی را لبیک گفته و ما زمینیان را در محاسبات تنگ دنیا، تنها گذاشتید. آن سال های دور که گویا دیروز بود، همیشه با من است. هر زمان شهیدی را آورده اند، شرمنده از خویش می گردم. حسرت فراغ دوستان، کهنه زخم قلبم را می گشاید و بر خود نهیب زده و به دنبال خویش می گردم. به خود می گویم بچه های جنگ پاک تر از آن بودند که بمانند و آلوده دنیا شوند. دیروز کجا بودیم و امروز کجا هستیم؟ روزهایی که احساسات ناب و پاک، پروازمان می داد و سبک بال بودیم. در کوله بارمان جز متاع عشق، ایثار و شهادت متاعی نبود. امروز دلم برای خویش بیش از گذشته می سوزد که ماندم و این روز ها را دیدم. دیدم که برخی سیاست بازان به استخوان های شما نیز رحم نکرده و در پی آنند تا بتواند دلواپسی دنیای تنگ خود را با انتساب شما با خویش توجیه نمایند.

جنگ برای من و هم نسل هایم یادآور کربلا شد و عاشورا معنایی جز این داشت که فقط عزادار حسین باشیم و جنگ به ما فرصتی داد که کربلا را نه در آینه تاریخ بلکه در بستر جغرافیا زندگی کنیم. در این روزهای خدایی که گویا با نام خرداد عجین گشته با آمدن شهدای غواص زخم های ما تازه شد و ما باز یادمان آمد که چه قدر با روزهای خدایی خویش فاصله گرفته ایم. آن روزهایی که در شلمچه تشنگی را شهادت می دادیم، ما تشنگی و عاشورا را با خویش پیوند دادیم تا راستی آیینمان گردد.

آنانی که سعی کردند شهدای غواص را مصادره به مطلوب نموده و آنان را حبس در تفکر تنگ خود بنمایند، غافل از آن بودند که شهدا از خود گذشتند تا متعلق به همه تاریخ و همه جغرافیای به پهنه انسانیت مظلوم باشند. وای بر ما که دیدیم حرمت شما نیز دستاویزی شد تا شاید با به تصویر کشاندن استخوان های شما، استخوان های مردان مجاهد صحنه سیاست را خرد نمایند. کجایید ای شهیدان خدایی، تا ببینید ما گرفتار شدیم. گرفتار تنگ نظری که سبب شده روز شما را که فرصت ظهور همدلی است، را به روز خودزنی تبدیل کرده و خط قرمز وحدت را بشکنیم. همه مردم آمده بودند تا بگویند ما پای هدف شما ایستاده ایم اما سهم گیری و به نام زدن شما به نام خویش، باز سبب گردید برخی نگاه زاویه ای را جایگزین نگاه باز بنمایند تا نگاه تنگ خویش را مصداق منافع ملی و راه شما نشان دهند.

سه شنبه زخم جا مانده از آن روزهای خدایی من، عمیق تر شد و بر خویش نهیبی دیگر زدم که ای کاش لیاقت پرواز داشتم و شاهدی بر امروز نبودم.

حرمت ها را نباید شکست. نباید شهدا این خط شکن های حماسه آفرین دریا دل را محدود و محصور به یک خط و برداشت خاص کرد. شهدا با شهادت خویش گفتند ما متعلق به خویش و حتی خانواده هایمان نیستم و میراث دار ما آحاد مردمی است که همت آنان عامل پویای همیشگی ایران و ایرانی است.

در فرداهای پیش رو باز شهدایی خواهند آمد. امید است این آمدن مرهمی بر زخمی های برجای مانده روزهای جنگ و پس از جنگ باشد. تشییع شهدا می تواند و باید فرصتی برای همدلی همگانی مردم بوده و مراسم آن در این مقطع و روزهای سخت عملیات (مذاکرات) سیاسی، باید پشتیبان دیپلماسی هسته ای ما باشد که جز خود، خدا و میراث شهدا پشتیبانی نداریم. این رسالت تک تک آحاد مردم و جناح های سیاسی بوده و جز آن، رفتن به بیراهه خواهد بود.