جنگ افراطیون علیه مدارس و تحصیل

دیپلماسی ایرانی: این بی رحمانه است. در این هفته دو حمله دیگر به مدارس کودکان در افغانستان صورت گرفت. یکی به مدرسه ای دخترانه که کارکنان آن با بمب مورد حمله قرار گرفتند و دیگری در مدرسه ای پسرانه همسایه آن که در آن شاگردان با گلوله کشته شدند. میزان تلفات هر دو حمله همچنان نامعلوم است، اما این موارد یک معنا می دهند و آن جنگ علیه آموزش است.

بیش از 28 میلیون کودک بدون تحصیل در مناطق جنگی در حال رشد هستند، مناطقی که شامل مرز افغانستان-پاکستان، حاشیه میانمار و جنوب سودان می شود. در تمام این مناطق خشونت های زیادی در جریان است. مدارس باید همانند بیمارستان ها که تحت حفاظت صلیب سرخ قرار می گیرند و یا ساختمان ها و ماشین هایی که نشان آبی سازمان ملل را دارند، مورد حفاظت قرار بگیرند، اما تاکنون چنین اقدامی صورت نگرفته است.

یکی از راه ها این است که حمله به کودکان و معلمان در کلاس های درس را به عنوان جنایت علیه بشریت طبقه بندی کنیم. مدارس در حال حاضر از لحاظ حقوق بین الملل وضعیتی همانند بیمارستان ها دارند، اما باید موافقت نامه هایی وضع شود تا تضمین کند که هرگز از آن ها به عنوان ابزار جنگی استفاده نشود، در حالی که بسیاری از آنها تبدیل به مناطق جنگی شده اند.

گزارش جدید دفتر حقوق بشر سازمان ملل مستقر در ژنو نشان می دهد که در 70 کشور، دختران برای مدرسه رفتن در معرض تهدید، ارعاب و حملات خشونت آمیز هستند. این گزارش می گوید «حملات علیه دخترانی است که به تحصیل مشغول هستند. این حملات ادامه دارد و در کشورهایی در حال افزایش است.»

آخرین آمار وحشتناک است و تنها نوک کوه یخ است. از آغاز سال 2010، یعنی زمانی که گروه تندرو الشباب در سومالی، دانش آموزان دختر را ربود، کمیسیونر حقوق بشر سازمان ملل 10 هزار حمله به مدارس و کالج ها را گزارش داده است. فقط در سال 2012، 3600 حمله جداگانه به نهادهای آموزشی، معلمان و مدارس شده است.

این گزارش همچنین هشدار می دهد که این حملات علاوه بر تاثیر گذاری بر قربانیان، به والدین و سرپرستان مدارس این پیام را می دهد که مدارس امن نیست. در نتیجه دختران و پسرانی که از حملات می ترسند، از رفتن به مدرسه امتناع می کنند و والدینشان که نگران امنیت فرزندانشان هستند، آنها را به مدرسه نمی فرستند. اما در بیرون از مدارس، به ویژه دختران بیشتر مورد سوء استفاده قرار می گیرند و به عنوان برده به فروش می رسند و یا این که مورد آزار قرار می گیرند.

گزارش سازمان ملل به درستی میزان خشونت علیه دختران دانش آموز و نگرانی هایی که درباره تبعیض علیه زنان در سراسر جهان وجود دارد را نشان داده است. اقدامات قانونی بیشتری برای حفاظت از دختران و زنان نیاز است و فعالیت هایی باید علیه تجاوز، قاچاق و بردگی آنها صورت بگیرد.

ما باید از ائتلافی جهانی برای حفاظت آموزش از این گونه حملات حمایت کنیم. دولت ها باید اقداماتی را در راستای ایجاد مدارس امن در مناطقی که دانش آموزان در معرض حمله قرار دارند، صورت دهند. پس از آدم ربایی 276 دانش آموز دختر در چیبوک نیجریه توسط بوکو حرام، من به ایجاد ابتکار مدارس امن کمک کردم. این صندوق تاکنون 30 میلیون دلار از سوی تجار، دولت نیجریه و حامیان مالی بین المللی جمع آوری کرده است. ابتکار مدارس امن در نیجریه بر روی اقدامات ویژه ای که از کودکان در معرض خطر و آسیب پذیر حفاظت کند، تمرکز کرده است. این برنامه شامل ساخت استحکامات بهتر برای مدارس، وصل کردن مدارس به پاسگاه های پلیس از طریق ارتباطات موبایلی و ایجاد گروه های امنیتی متشکل از معلمان، والدین، پلیس ها، رهبران گروه و جوانان برای ترویج مناطق امن برای آموزش می شود.

والدین و دانش آموزان در سراسر جهان نیاز به این دارند که از این که همه امور مربوط به ایمنی مداس در حال انجام است، مطمئن شوند. این که در سال های آینده به طور خاص دختران بتوانند بدون ترس تحصیل کنند. مثل همه جنبه های حقوق بشر، همگان باید در سراسر جهان حق تحصیل داشته باشند.

منبع: پراجکت سیندیکیت/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: چهارشنبه 6 اسفند 1393 / انتشار مجدد: 12 اسفند 1393