روایت زنان ایزدی از داعش و بردگی جنسی

ایزدی ها در عراق می گویند ۳۵۰۰ نفر از زنان و دختران آنها هنوز در اسارت داعش هستند و با بسیاری از آنها همچون برده های جنسی رفتار می شود.

تعداد کمی از آنها که موفق به فرار شده اند، روایت های تکان دهنده ای از دوران اسارتشان دارند. پل وود خبرنگار بی بی سی پای صحبت آنها نشسته است:

یک روز گرم نیمه تابستان خانواده حنان مثل بسیاری از خانواده های ساکن شهر سنجار (شنگال) از حمله نیروهای داعش غافلگیر شدند.

حنان می گوید که آن روز همه تا آنجا که دستشان می رسید بار و بنه شان را بستند تا فرار کنند. همه در خیابان می دویدند و فریاد می زدند و صفیر گلوله ها از هر طرف شنیده می شد.

'حنان' نام واقعی او نیست. هیچ یک از زنان و دختران ایزدی که قبلا اسیر داعش بودند و حاضر شدند با بی بی سی صحبت کنند، نخواستند که نام واقعی شان فاش شود.

او می گوید آن روز شبه نظامیان، جاده های اطراف سنجار را بسته بودند. همه را به داخل شهر بازگرداندند و آنجا زنان و دختران را از بقیه جدا کردند.

"بیست تا بودند با ریش بلند و تفنگ. گفتند که ما را به موصل می برند. اعتراض کردیم. ما را زدند و به زور سوار ماشین کردند."

در موصل او را به همراه زنان دیگر به یک سالن ورزشی و بعد از چند هفته به یک تالار عروسی بردند. ۲۰۰ زن و دختر را یک جا جمع کرده بودند. آنجا در واقع بازار فروش برده بود. اعضای داعش می آمدند و انتخاب می کردند.

"جرات نمی کردیم به صورتشان نگاه کنیم. وحشت کرده بودیم... برای این که ما را بترسانند، شلیک می کردند. می خواستیم خودمان را بکشیم اما راهی پیدا نمی کردیم."

حنان می گوید یکی از دخترها بالاخره خودش را کشت.

"رگش را زد. نگذاشتند کمکش کنیم. همه را به اتاقی بردند و در را قفل کردند. گفتند 'مهم نیست، جنازه اش را یک جایی پرت می کنیم'."

پنجره فرار
بین داعشی ها خارجی هم بوده، اما بیشترشان از سنی های اهالی منطقه بوده اند. حنان یکی از آنها را که در سنجار موبایل فروشی داشته، شناخته. می گوید او بیش از همه برای توهین و تمسخر ایزدی ها از خود مایه می گذاشت.

"به ما می گفتند 'یزیدی ها کافرند. حالا شما قرار است مسلمان شوید'. خیلی از دخترها را برای همخوابگی با خودشان می بردند."

داعش مرتب زنان ایزدی را جابجا می کرد. یک جا آنها مردانشان را از دور دیدند که همگی سبیل هایشان را تراشیده بودند، چون داعش سبیل گذاشتن را غیراسلامی می داند.

حنان می گوید دختران جوان تر را زودتر می بردند، بیشترشان را به رقه "پایتخت" دولت اسلامی در سوریه می فرستادند. بالاخره نوبت خود او هم رسید.

هفت نفرشان را به اتاقی بردند که ظاهرا قرار بود از آنجا به رقه بفرستند. از میان آنها بعضی را برای تجاوز و آزار جنسی می بردند و برمی گرداندند.

اتاق محافظ داشت، اما پنجره اتاق را با پلاستیک پوشانده بودند. یک شب آنها پلاستیک را پاره کردند.

"یکی یکی از پنجره بیرون پریدیم. من نفر پنجم بودم. بیرون منتظر دخترعمویم شدم، اما دیدم چراغی روشن شد. نمی توانستم بیشتر از آن منتظر شوم. از روی دیوار پریدم. دویدم و پشت سرم را هم نگاه نکردم... نتوانستیم به داد بقیه که جا مانده بودند برسیم."

حنان هجده ساله می گوید می خواسته پرستار شود، آرزویی که با هجوم داعش تا حد زیادی بر باد رفته است.
 

'هر خانه، یکی'
'خما' که در چادری در اردوگاه های پناه جویان زندگی می کند، یکی از زنان ایزدی است که بعد از ربودن او را به شهر رقه فرستادند. خما فرار نکرد ولی در نهایت خانواده اش با پرداخت باجی معادل ۳ هزار دلار به داعش آزادی اش را خریدند.

او سی ساله است و شرم و وحشتی را که در روز فروختنش به عنوان برده بر او غالب شده بود فراموش نکرده است. قیمتی را هم که برای فروشش توافق شد به یاد دارد.

"دسته دسته برای خرید زن ها می آمدند. نمی توانستیم درست بخوابیم، چون هر وقتی از روز و شب ممکن بود بیایند... گاهی دخترها را کتک خورده و زخمی بر می گرداندند. بهتر که می شدند دوباره آنها را می فروختند."

"گریه و زاری و التماس اثری نداشت. پول ها را یکی از شیخ های داعش می گرفت. یکی از آنها ۱۵ هزار دینار عراقی (۱۳ دلار) نشانمان داد و گفت: همین قدر می ارزید."

خما و دخترخاله اش را پیکارجویی با خود برد که گذرنامه غربی داشت. پنج زن و دختر ایزدی دیگر هم در خانه اش بودند. ازدواج کرده بود و همسرش هم با او زندگی می کرد.

قصد داشت با دو نفر از زنان اسیر ایزدی هم ازدواج کند و بقیه از جمله خما را به کنیزی بگیرد.

خما می گوید همسرش به وضوح از این وضعیت ناراضی بود. اما مشکلات دیگری هم وجود داشت.

"همسایه شان آمد و به او گفت 'نمی توانی همه این دخترها را نگه داری. بغدادی (رهبر داعش) دستور داده که در هر خانه یکی بیشتر نباشد'."

'پاکسازی قومی'
از مجموعه گفت وگوهای بی بی سی با زنان ایزدی این طور به نظر می رسد که اگر آنها اسلام بیاورند، احتمالا سرنوشتشان ازدواج اجباری خواهد بود، در غیر این صورت ممکن است بین چند عضو داعش دست به دست شوند.

'جنار' بیست ساله می گوید: "یکی از دخترها یازده ساله بود. مرتب او را می زدند. اول او را به یک داعشی و بعد به یکی دیگر در موصل دادند. بعدا شنیدیم که خود را کشته است."

از خانواده جنار ۹ نفر دیگر از جمله سه دختر هنوز اسیر داعش هستند.

جنار که در کنار خواهر سیزده ساله اش نشسته، می گوید "وقتی موصل بودیم چند بار تلاش کردند ما را از هم جدا کنند، اما نگذاشتیم این کار را بکنند."

"مردی را که می خواست ما را بخرد می شناختیم. قبل از حمله داعش کارگر بود و بارها به خانه مان آمده بود. ولی آنجا در موصل امیر شده بود... از او خواستیم که ما را از هم جدا نکند و او هم موافقت کرد. به بدی بقیه نبود ولی بد بود. کاش می توانستم همه شان را تکه تکه کنم."

خیضر دلمه، فعال ایزدی که این زنان را برای گفت وگو به بی بی سی معرفی کرد، داعش را متهم می کند که از ابتدا برای پاکسازی فرهنگ، مذهب و دودمان ایزدی ها برنامه داشته است.

او می گوید که الگوی کارشان مشابه بود. زنان را به تعداد زیاد یک جا جمع می کردند و بعد به عنوان غنیمت جنگی آنها را تقسیم می کردند. حق انتخاب، اول با پیکارجویان خارجی بود و بعد با رهبران محلی.

"اعضای محلی داعش از همه بدترند. وحشی اند. زنان ما را چند تا چند تا می برند... دنیا زنان و دختران ما را فراموش کرده. چرا خبری از عملیات بین المللی برای آزاد کردن آنها نیست؟"