از "شورای عالی امنیت ملی" به "وزارت امور خارجه"
یک کارشناس مسائل بین الملل با اشاره به احتمال انتقال پرونده هسته ای ایران از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه گفت: «با توجه به اینکه آقای دکتر ظریف در راس وزارت خارجه قرار گرفته اند و ایشان یکی از آشناترین و متخصص ترین افراد در پرونده هسته ای هستند، بنده این تصمیم را به فال نیک می گیرم و فکر می کنم شاید بتوان با این شرایط در پیشبرد مسئله به صورت هماهنگ تر و موفق تر عمل کرد.»
پس از انتشار اخباری مبنی بر احتمال انتقال پرونده هسته ای ایران از شورای امنیت ملی کشورمان به وزارت امور خارجه، امروز سخنگوی دستگاه دیپلماسی با اعلام آمادگی این وزارت خانه برای تصدی پرونده هسته ای اعلام کرده: اگر وزارت امور خارجه متصدی پرونده هسته ای ایران باشد این وزارتخانه از قابلیت های لازم برخوردار است و می تواند این کار را به خوبی انجام دهد.
عراقچی در عین حال گفته: این که رویکردها و شیوه های جدیدی در موضوع هسته ای ایران به کار گرفته شود و نیل به تفاهم از مسیرهای جدیدتری انجام شود، این مساله چه در شورای امنیت ملی کشورمان باشد و یا در وزارت امور خارجه فرقی نمی کند و این مسائل مورد توجه قرار می گیرد اما هنوز رییس جمهور کشورمان در این باره تصمیمی نگرفته اند.
از این انتقال استقبال می کنم
دکتر علی بیگدلی استاد دانشگاه و کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با فرارو گفت: «دو دلیل روشن می توان برای انتقال پرونده هسته ای از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه بیان کرد.»
وی ادامه داد: «دلیل اول این است که در شورای عالی امنیت ملی اگرچه آقای رئیس جمهور رئیس این نهاد است اما به دلیل عضویت نیروهای متفاوت با دیدگاههای مختلف اتخاذ تصمیم گیری واحد امکان پذیر نیست و شاید در گذشته هم این نقص بزرگ وجود داشت و هیچگاه نتوانستند به نتیجه واحدی برسند.»
وی افزود: «دلیل دوم این است که با انتقال پرونده هسته ای به وزارت خارجه می توان گفت اولا به طور سنتی و رسمی مسئولیت روابط خارجی هر کشور با وزارت خارجه است و دوم اینکه در وزارت خارجه آقای رئیس جمهور می تواند اعمال نظر و هدایت و کنترل بیشتری داشته باشد.»
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: «ضمن اینکه وزارت خارجه از نیروهای متخصصی بهره مند و آقای ظریف نیز از توانایی بالایی برخوردار است و می تواند این پرونده را به سمت و سویی ببرد که به نتایج مطلوبی دست پیدا کند.»
بیگدلی گفت: «می توان یک دلیل فرعی نیز بر این انتقال عنوان کرد و آن اینکه با انتقال پرونده هسته ای از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه به لحاظ روانی می توان این تلقی را ایجاد کرد که رسیدگی به این پرونده از بعد امنیتی خارج و بعد دیپلماتیک یافته است؛ لذا بنده از این انتقال استقبال می کنم.»
تیم مذاکره کننده مهمتر از نهاد رسیدگی کننده است
جاوید قربان اوغلی مدیرکل پیشین افریقای وزارت خارجه نیز در گفتگو با فرارو گفت: «از نظر نظام جمهوری اسلامی جایگاه این پرونده که در اختیار شورای عالی امنیت ملی یا وزارت خارجه باشد مهم نیست؛ به نظر من مهم تر از نهاد رسیدگی کننده به این پرونده، تیم مذاکره کننده است.»
وی ادامه داد: «لذا مزیت های انتقال پرونده هسته ای از شورای عالی امنیت ملی به وزارت خارجه را باید در تغییر تیم مذاکره کننده و نه نهاد پیگیری کننده دانست.»
وی خاطرنشان کرد: «البته از نظر ساختار حکومتی، شورای عالی امنیت ملی بر وزارت خارجه اشراف دارد و به لحاظ سطح تصمیم گیری در سطح بالاتری قرار دارد. اما اگر چنانچه این تصمیم گرفته شود که پرونده هسته ای به وزارت خارجه منتقل شود، به اعتقاد من این تصمیم به این دلیل گرفته خواهد شد که تمرکزی را برای تصمیم گیری ها و مدیریت مذاکرات شکل دهند.»
سفیر پیشین ایران در افریقای جنوبی اظهار کرد: «با توجه به اینکه آقای دکتر ظریف در راس وزارت خارجه قرار گرفته اند و ایشان یکی از آشناترین و متخصص ترین افراد در پرونده هسته ای هستند، بنده این تصمیم را به فال نیک می گیرم و فکر می کنم شاید بتوان با این شرایط در پیشبرد مسئله به صورت هماهنگ تر و موفق تر عمل کرد.»
وی تصریح کرد: «اما باز هم تکرار می کنم آنچه مهم است جایگاه رسیدگی به این پرونده نیست؛ بلکه اینکه چه کسی این پرونده را مدیریت می کند مهم است و بنده معتقدم چون جنس این کار از جنس دیپلماسی است و متخصص ترین دیپلمات ها را به طور طبیعی در وزارت خارجه داریم و آقای دکتر ظریف نیز به ابعاد این مسئله کاملا آشنا و آگاه هستند، انتقال پرونده هسته ای به وزارت خارجه می تواند از دو بعد کمک بسیار زیادی به ما بکند.»
وی ادامه داد: «یکی اینکه به صورت حرفه ای و تخصصی با مسئله برخورد می شود و دوم اینکه آقای ظریف و تیم ایشان مذاکرات منتج به هدف را بهتر می توانند پیگیری کنند.»
قربان اوغلی گفت: «در بیان استدلال این صحبت می توان به هشت سال اخیر رجوع کرد که چون تیم مذاکره کننده ایران حرفه ای نبود و رهیافت های منتج به هدف را دنبال نمی کرد و بیشتر به وضع، خطابه و بیاینه می پرداخت به این نتیجه رسیدیم که امروز تمام سران کشور معتضرند که در طول هشت سال اخیر با اتخاذ این رویکرد خسارت های سنگینی به کشور تحمیل شد.»
نظر شما :