تاخیر آری اما توقف نه!

با وجود اينکه سرگئی ريابکوف، نماينده‌ روسيه در نشست گروه 1+5 در مورد ایران پس از نشست شنبه شب این گروه اعلام کرد که مذاکرات بی نتيجه بوده است اما روزنامه امريکايی نيويورک‌تايمز مدعی است که اين شش کشور به بررسی تحريم‌های بيشتر عليه ايران نزديک می‌‌شوند.

گفتاری از دکتر علی خرم، استاد دانشگاه و تحلیل‌گر مسائل سیاست خارجی ایران:

جنبه تاخیری اقدامات چین در مورد مذاکرات گروه 1+5 و بررسی اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران قابل توجه و مثبت است اما نباید تصور کرد که با اقدامات تاخیری چین، کل فرایندهای محدودکننده برنامه هسته‌ای ایران یا برنامه‌های تشدید تحریم‌ها علیه تهران فراموش یا منتفی می‌شود.

باید موضوع را از این زوایه نگاه کرد که چین به دلایل مختلف دست به فرصت سازی یا فضای سازی برای ایران زده است، اما این بدان معنا نیست که توان چین به اندازه‌ای باشد که بتواند کل فرایندهایی را که غرب در مورد ایران پیش گرفته است متوقف سازد.

اگر کشورهای گروه 1+5 احساس کنند که چین در مورد تحریم‌های بیشتر علیه ایران ملاحظاتی دارد درصدد رفع این ملاحظات برخواهند آمد؛ بخشی از این ملاحظات در امتیازات دوجانبه‌ای که با چین دارند نهفته است و بخشی نیز در ارتباط با ایران است که تلاش می‌کنند زبان و روش را در مورد تهران تعدیل کنند تا به این ترتیب چین راضی شود.

این تلاش‌ها ممکن است یک یا دو ماه زمان ببرد اما پیش از آغاز دوره ریاست فرانسه بر شورای امنیت و طول یک ماهی که این مسئولیت در اختیار فرانسه است (فوریه) به طور قطع پاریس تلاش خواهد کرد که در زمینه تشدید تحریم‌ها علیه ایران نقش خود را ایفا کنند و شاید بتوانند فرایند همراه کردن چین با دیگر اعضا را نیز تسریع کنند.

تصویب تحریم در غیاب چین

از سوی دیگر هیچ تلاشی برای تصویب قطع نامه تحریمی علیه ایران بدون حضور و موافقت چین به نتیجه نخواهد رسید. چین یکی از اعضای دائم شورای امنیت است و رضایت هر پنج عضو دائم برای تصویب قطع نامه‌های مندرج در فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد ضروری است.

کسب حداقل نه رای موافق در شورای امنیت برای تصویب قطع نامه‌هایی است که جنبه آداب کار دارد اما در مورد قطع نامه‌هایی که در چارچوب فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد است رای موافق هر پنج عضو دائم شورای امنیت بدون استثنا ضروری است.