روایت عکاس ترک از پیدا کردن جسد کودک سوری

نیلوفر دمیر چهارشنبه 11 شهریور پسر خردسالی را با یک تی شرت قرمز، شلوار آبی و کفش های سیاه در ساحل بدروم ترکیه یافت که با صورت روی شن ها افتاده بود.

به گزارش خبرآنلاین به نقل از سی.ان.ان، عکاس و خبرنگار ترک با دیدن جسد بی جان این کودک خردسال که موج های دریا به آرامی به صورتش می خورد، در جای خود میخکوب شد. دمیر در این باره گفت : «دیگر کار از کار گذشته بود و کاری برای بازگرداندن او به زندگی از دست ما برنمی آمد.» بنابراین او دست به کاری زد که توانایی انجامش را در آن لحظه داشت، و دوربین خود را آماده کرده و شروع به عکاسی از این صحنه کرد.

این خبرنگار پنج شنبه در مصاحبه ای که به صورت زنده پخش می شد، گفت: «در آن لحظه هیچ کاری به جز عکس گرفتن از این صحنه از دستم ساخته نبود، بنابراین من هم این کار را انجام دادم. من فکر می کردم که این تنها راهی است که از طریق آن می توان فریاد جسم خاموش او را به گوش جهانیان رساند.»

آن فریاد خاموش اکنون در جهان طنین انداز شده است. عکس های نیلوفر دمیر از جسد پسر خردسال آواره، آیلان کردی 2 ساله در صفحه نخست روزنامه ها و سایت های خبری سراسر جهان قرار گرفت، تا چهره ترسناک بحران مهاجران در اروپا را آشکار کند. این مسئله علاوه بر این بازتاب بسیار گسترده ای در شبکه های اجتماعی داشت، جایی که تصاویر آیلان به شکل های گوناگون منتشر شده و تبدیل به نماد تلخ اندوه شد.
 

بر اساس گزارش CTV این پسربچه و خانواده او از کرد های آواره سوریه بودند، که قصد داشتند تا با گذر از دریای اژه خود را به خویشاوندانشان در ونکوور کانادا برسانند. آن ها به همراه تعدادی دیگر از آوارگان سوار بر یک قایق کوچک قصد عبور از دریای اژه و رسیدن به یونان را داشتند، اما قایق حامل آن ها در میان امواج خروشان دریا درهم شکست و 12 مهاجر در این حادثه جان خود را از دست دادند.

دمیر 29 ساله برای آژانس خبری دوغان ترکیه کار می کند. او و همکارانش جسد برادر آیلان، گالیپ را نیز با فاصله کمی از جنازه او یافتند. دمیر در این باره گفت : «جسد او نیز به همان شکل در ساحل افتاده بود. آنها هیچ وسیله ایمنی برای شناور ماندن در سطح آب همراه خود نداشتند. این مسئله نشان دهنده این است که لحظه وقوع این حادثه تا چه اندازه غم انگیز بوده است.» این خبرنگار گفت که بعد از این ماجرا فهمیده که جسد مادر این دو برادر در فاصله 225 کیلومتری از اجساد آن ها به ساحل رسیده است.

او در ادامه گفت : «من گمان می کردم تنها کاری که در آن لحظه می توانم انجام دهم این است که از این اجساد عکس برداری کنم، تا دنیا آنها را ببیند.»

عبدالله کردی پدر خانواده تنها فرد خانواده کردی است که از این حادثه جان سالم به در برده است. او درباره این اتفاق به سی ان ان گفت : «من دیگر هیچ چیزی از این جهان نمی خواهم. همه رویاهای من به باد رفته اند. اکنون تنها خواسته ام این است که کودکانم را به خاک بسپارم و تا زمان مرگ خود کنار مزارشان بنشینم.»

دمیر ماه هاست که اخبار بحران آوارگان را پوشش می دهد و در طول این مدت از مهاجران بسیاری که جان خود را از دست داده اند، عکاسی کرده، اما هیچ کدام از عکس های او تاثیری تا این اندازه بزرگ نداشته است.

او با اشاره به این که گمان نمی کرده این عکس تا این اندازه توجه جهانیان را به خود جلب کند، گفت : « با وجود دردی که از دیدن آیلان احساس می کردم، تنها چیزی که در ذهنم می گذشت انتقال این حس به عموم مردم بود. به چیز دیگری فکر نمی کردم. تنها خواسته ام این بود که تراژدی آن ها را به نمایش بگذارم.»