بانوی اول افغانستان تابوها را می‌شکند

بانوی اول افغانستان بسیاری از تابوهای جامعه ای را شکسته است که زنان در آن همواره پشت درهای بسته نگهداشته می شوند. او با سخن گفتن درباره مسائلی چون خشونت علیه زنان، نقش قانون و قدرت مذهب این مرزها را یکی پس از دیگری شکسته است. اما به طور قطع بزرگترین تابوشکنی «رولا غنی» این خواهد بود که او اولین بانوی افغانستان طی دهه هاست که در عموم دیده و شنیده می شود.

به گزارش ایسنا، رولا غنی، بانوی اول افغانستان و همسر اشرف غنی، رئیس جمهوری این کشور در مصاحبه ای با آسوشیتدپرس به سخن گفتن درباره زندگی اش به عنوان بانوی اول افغانستان پرداخته است.

«زمانی که همسر رولا، اشرف غنی هشت ماه پیش زمام امور افغانستان را در دست گرفت کاری دور از انتظار انجام داد. او همسرش را در سخنرانی تنفیذ خود معرفی کرد.

از همان زمان، رولا غنی به انجام اموری پرداخته که بانوان اول در کشورهای دموکراتیک انجام می دهند. او در کنار همسرش در مراسم عمومی شرکت می کند و درباره مسائل جاری به سخنرانی می پردازد اما کلمات ملایم و ملیح او فاصله زیادی تا عرصه سیاسی افغانستان دارد.

خودش در این باره می گوید: من سیاستمدار نیستم.

از ماه سپتامبر صدها تن از مردم برای درمیان گذاشتن مشکلات و مسائلشان و شنیدن توصیه بانوی اول کشور به اتاق خنک و چوبی او آمده اند. رولا می گوید او خودش را مشاور مردم می داند؛ کسی که به حرف های مردم گوش می دهد. او کسی است که نیاز به حضور زنان در قلب دولت افغانستان را پر می کند.

آخرین باری که افغانستان چنین بانوی اولی داشت که یک شخصیت عمومی محسوب می شد تقریبا به یک سده پیش بر می گردد اما این روزها کمتر کسی ملکه ثریا را به یاد می آورد؛ کسی که در سال 1929 پس از کناره گیری همسرش امان الله شاه تبعید شد. رویکرد مدرن ثریا به مسائل زنان و خودداری اش از پوشیدن روبنده بسیاری را شوکه می کرد و امروز بسیاری او را تا حدودی مقصر فنای سلطنت همسرش می دانند.

زینت قریشی کرزای، همسر حامد کرزای، رئیس جمهوری سابق افغانستان به "بانوی اول نامرئی" شهرت داشت. او در یکی از معدود مصاحبه های خود درباره نقش بانوی اول در افغانستان گفته بود: افغانستان آماده دیدن یک بانوی اول نیست.

در مقابل رولا غنی نظر متفاوتی دارد و تاکید می کند افغانستان در مسیر تغییر قرار دارد: به نظر می رسد که من باید پاسخگوی نیازی باشیم که وجود دارد. به اعتقاد من بانوان اول پیشین در دسترس و قابل فهم نبودند، اما من هستم.

پیش از این در نمونه ای از اظهارات خاص، رولا به دفاع از ممنوعیت پوشش برقعه در فرانسه پرداخته بود؛ اظهارنظری که به گفته خودش به حاشیه کشانده شد. در واکنشی خشن، چهره های محافظه کار و مذهبی و همچنین دشمنان سیاسی همسرش ادعا می کنند رولا و فرزندانش نه افغان هستند و نه سلمان و این برای مردم افغاستان قابل قبول نیست.

اما رولا افغان، آمریکایی و لبنانی است. میراثی که باعث شده او به چهار زبان انگلیسی، فرانسوی، عربی و دری مسلط باشد.

او در سال 1948 در خانواده ای مسیحی به دنیا آمده و بزرگ شده است. رولا همسرش را اولین بار در دانشگاه بیروت دیده و پس از ازدواج به آمریکا مهاجرت کرده؛ جایی که 30 سال در آنجا زندگی می کرد. رولا غنی در دانشگاه کلمبیا روزنامه نگاری خوانده و دو فرزند دارد.

خانواده غنی 12 سال پیش به افغانستان بازگشتند. خودش می گویند: ما 12 سال است که در افغانستانیم، بنابراین من از اتفاقاتی که در افغانستان می افتد تصورات و درک خود را دارم.

او با توصیفاتی که دیگران از او می کنند مانند اینکه او را حامی حقوق زنان در کشور می دانند که بدترین کشور برای زنان است، مخالفت می کند. خودش معتقد است حتی قرار گرفتن نامش در بین 100 چهره تاثیرگذار مجله تایم اقدامی خوشایند اما شتاب زده بوده است.

بانوی اول افغانستان در این باره اظهار کرد: چیزی که من از ابتدا گفته ام این است که من تلاش خواهم کرد به تمام مردم افغانستان کمک کنم.

در این میان قطعا زنان مرکز فعالیت های او هستند حتی اگر او تصویری را که رسانه های غربی از زنان افغانستان نشان می دهند محکوم کند.

او می گوید: یکی از نقش های من این است که به جهان بگویم زنان افغان، زنان بسیار قوی ای هستند با وجود اینکه در شرایط چالش برانگیزی زندگی می کنند انعطاف بسیاری نشان می دهند، بسیار مبتکراند و این ها مسائلی است که زنان افغان باید به آن شناخته شوند نه ضعفی که به آنها نسبت داده می شود.

رولا ادامه می دهد: مشکل اساسی در افغانستان این است که با گذشت 30 سال از جنگ، خشونت به یک امر عادی تبدیل شده است و این زنان افغان هستند که با فروخته شدن طی ازدواج و در شرایطی ناعادلانه حتی با وجود حمایت های قانونی مورد ضرب و شتم قرارگرفته یا کشته می شوند.

بانوی اول افغانستان خاطرنشان می کند: مساله کاهش خشونت علیه زنان ریشه در کاهش کلی خشونت دارد. کاهش خشونت در جریان روند بازگرداندن صلح به این کشور رخ خواهد داد.

او در ادامه اظهاراتش به تراژدی وحشتناک "فرخنده" اشاره می کند؛ زنی که در ماه مارس در کابل از سوی یک مشت "دیوانه" تا سر حد مرگ کتک خورد و پیکر بی جانش سوزانده شد. این حمله وحشیانه موجی از اعتراض را در افغانستان و جهان به راه انداخت و ستمی را که زنان افغان در این جامعه محافظه کار و افراطی متحمل می شوند، بیش از گذشته برجسته کرد.

پیش از این چهار متهم این پرونده به اعدام و هشت تا 16 سال حبس محکوم شدند. 11 مامور پلیس نیز به دلیل قصور در مسئولیت به یک سال حبس محکوم شدند.

رولا در این باره عنوان می کند: این پرونده کشور را تکان داد و چشمان مردم را باز کرد. ما نمی خواهیم در جامعه ای زندگی کنیم که خشونت در آن یک قانون است.

او در دیدارهایش می گوید شاهد نشانه هایی از تغییر در افغانستان است: من این را در مردمی می بینم که پیش من می آیند. اینکه مسائلی را مطرح می کنند که پیش از آن مطرح نمی کردند نشان دهنده همین تغییر است.

بانوی اول افغانستان در پایان می گوید: اگر در جامعه ای سازگاری وجود داشته باشد افراد در خانواده هایی همدل و سازگار زندگی خواهند کرد. آنها در این جامعه و خانواده مسولیت ها و وظایف خود را می دانند و می فهمند که چگونه مسائل و درگیری های خود را بدون خشونت حل کنند. در این مرحله است که خشونت علیه زنان نیز کاهش پیدا می کند.»