آمریکا وارد رویارویی با اتحادیه اروپا می شود

دویل مک مانوس

دیپلماسی ایرانی: بحران های بین المللی وجود دارد، که طرزی غیر عادی، می توانید آن را در تقویم خود قرار دهید: در ماه اکتبر، پرزیدنت ترامپ می خواهد نقض توافق هسته ای سال 2015 از سوی ایران را اعلام کند، تصمیمی که به ایالات متحده اجازه می دهد تحریم های اقتصادی شدیدی علیه هر کسی که با تهران تجارت می کند وضع کند.

ایده بدی است. توافق هسته ای بی نقص نیست – به تحقیقات هسته ای ایران پایان نمی دهد، فقط آن را در طی چند سال محدود می کند – اما از هیچی خیلی بهتر است. پیش از توافق، تصور می شد که تهران کمتر از یک سال با ساخت بمب هسته ای که اسرائیل و عربستان سعودی را تهدید می کند فاصله دارد. به لطف توافق، آن روز به تعویق افتاده است.

این موضوع مانع از آن نشد که ترامپ توافق را "بدترین توافق تمام دوران" نخواند و به مشاورانش دستور ندهد تا مدارک لازم برای اینکه اعلام کند توافق نقض شده را در اختیارش قرار دهند. محتمل ترین لحظه برای اعلام این تصمیم در ماه اکتبر است، نوبت بعدی که وی می بایست به اطلاع کنگره برساند آیا ایران به توافق پایبند بوده است یا خیر.

ترامپ ماه گذشته به وال استریت ژورنال گفت: "اگر دست من بود، 180 روز پیش عدم پایبندی آنها را اعلام می کردم." وی اضافه کرد: "انتظار ندارم که آنها پایبند بمانند."

رئیس جمهور هیچ دلیل حقیقی مبنی بر اینکه ایران از پایبندی به توافق خارج شده ارائه نکرده است، چرا که هیچ دلیل خاصی وجود ندارد. ماه گذشته مشاوران خودش به او گفتند در حالی که ایران با توافق بازی هایی کرده است، هیچ یک از اقدامات ایران "نقض قرارداد" محسوب نمی شود، استاندارد حقوقی که اجازه خواهد تا تحریم ها بازگردند.

یک مقام رسمی به نیویورک تایمز گفته است وقتی مشاوران ترامپ به او هشدار دادند که نمی تواند از توافق خارج شود "او تا حدی فرو ریخت." او سر رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه که ظاهرا این خبر بد را به او داده داد کشیده است. وی به کارمندان خود دستور داده تا بررسی تازه در دستور کار قرار دهند، بررسی که بهانه های لازم را در اختیار او قرار دهند.

این رویکرد "آلیس در سرزمین عجایب" به سیاست خارجی است: اول حکم می دهید، بعد مدرک جور می کنید. احتمالا این رویکرد جواب نمی دهد.

فارغ از اینکه رئیس جمهور چه فکر می کند، حقایق راه خودشان را پیدا می کنند. مقامات ایالات متحده می گویند که ایران با احتیاط به تعهدات خود در توافق هسته ای پایبند مانده است: ذخایر اورانیوم غنی شده خود را کاهش داده و برنامه غنی سازی خود را محدود کرده است.

هیچ یک از شش کشوری که در مذاکرات توافق هسته ای شرکت داشته اند در خصوص از بین بردن توافق با ترامپ موافق نیستند.

ماه گذشته بوریس جانسون، وزیر امور خارجه بریتانیا که کشورش دوستانه ترین روابط را با ایالات متحده دارد، نوشت: "توافق دارد جواب می دهد، و ما اعتقاد داریم که بهترین گزینه برای جامعه بین المللی است."

در نتیجه اگر ترامپ در ماه اکتبر اعلام کند که توافق نقض شده، بیشتر کشورهای دنیا – از جمله بریتانیا، فرانسه و آلمان – وی را به خاطر عواقب این کار سرزنش خواهند کرد و نه تهران را.

این اقدام مانعی جدی سر راه قدم بعدی رویکرد ترامپ قرار می دهد، اعمال دوباره تحریم های اقتصادی ایالات متحده علیه تجارت خارجی با ایران.

اگر ایالات متحده مسئول بر هم زدن توافق شناخته شود، دیگر کشورها از همراهی با ترامپ برای وضع تحریم های یک جانبه سرباز خواهند زد، و زهر تحریم ها گرفته خواهد شد.

الیزابت روزنبرگ از مرکز امنیت جدید آمریکا که در دوران دولت اوباما روی تحریم ها کار کرده است، می گوید: "هیچ کس دیگری جز ترامپ نمی خواهد توافق شکست بخورد. اگر ایالات متحده تنها کشوری باشد که از توافق کنار می رود، چه کسی می خواهد تحریم های جدید را اعمال کند. به سادگی خواهید دید که رهبران اروپایی تصمیم گرفته اند از منافع کمپانی های خودشان دفاع کنند."

ماه گذشته، شرکت غول انرژی فرانسه، توتال، قراردادی 5 میلیارد دلاری با ایران در حوزه گاز طبیعی امضا کرد. اگر ترامپ بخواهد علیه این دست توافقات اعمال تحریم کند، دیگر صرفا رویارویی با ایران نیست، زد و خورد با اتحادیه اروپا است.

منبع : لس آنجلس تایمز / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33