اروپایی ها با توقف فشارهای حداکثری علیه ایران و احیای برجام موافقند

اروپا نگران از افزایش نفوذ منطقه ای ترکیه

۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۲:۰۰ کد : ۲۰۰۲۰۳۷ خاورمیانه انتخاب سردبیر
عماد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: کشورهای اروپایی بطور فزاینده‌ای اهمیت خود را در دیپلماسی خاورمیانه از دست می‌دهند یا اصلاً دیده نمی‌شوند. شایان ذکر است چشم‌اندازهای همچنان غالب در اروپا عمدتاً مربوط به دورانی است که اکنون دیگر رو به افول گذاشته است. اکنون محوریت مناقشه اسرائیل و فلسطین در راستای برقراری ثبات در خاورمیانه، تمایل به بازگشت به توافق هسته‌ای منعقده با ایران، اولویت کلی بیشتر برای توافقات رسمی و چندجانبه، آن‌هم در شرایطی که منطقه توافقات ضمنی، عمل گرایانه، و دوجانبه را ترجیح می‌دهد.
اروپا نگران از افزایش نفوذ منطقه ای ترکیه

نویسنده: عماد حسینی، تحلیلگر ارشد غرب آسیا

دیپلماسی ایرانی: مدتی است که ظهور بازیگران جدید در منطقه مدیترانه به مناقشات جدید قدرت اقتصادی، نظامی و ایدئولوژیکی منجر شده است. به باور برخی تحلیل گران اروپایی، در میان این وضعیت خطرناک و ملتهب، اتحادیه اروپا تاکنون نتوانسته فرایندهای سیاسی را از نظر راهبردی ارزیابی کند و هزینه‌های انفعال و عدم اقدام خود را مورد سنجش قرار دهد. چین، مصر، امارات، روسیه، عربستان و ترکیه برای پیشبرد منافع خویش در حوزه شرق مدیترانه و سواحل آن، به‌طور مستقیم یا از طریق ابزارهای نیابتی تحت حمایت خود گام‌هایی جدی برداشته‌اند. در واقع اتحادیه اروپا و نگران‌ترین اعضای آن (قبرس، فرانسه، یونان، ایتالیا و مالت) همانند آمریکا و ناتو از منظر امنیتی شدیداً درگیر دغدغه های پیش روی خود در قبال ترکیه هستند. روشن است که منازعه جدید قدرت در این منطقه آشکارا در جریان بوده و این مناقشه به‌طور هم ‌زمان دارای ابعاد اقتصادی، نظامی و ایدئولوژیکی است. این بازیگران، صرف‌نظر از اهداف هر یک از آنها، از سه «خلأ قدرت» بهره‌برداری کرده‌اند. «خلأ اتحادیه اروپا» که بزرگ‌ترین آنها بوده و از پیمان بلندپروازانه لیسبون ناشی شده است. طی دهه گذشته، ناتوانی اتحادیه اروپا در دست‌یابی به‌ اتفاق نظر در مورد سیاست های خود در سوریه، لیبی یا ترکیه، راه را برای اقدامات سرنوشت‌ساز روسیه و ترکیه در سوریه و اخیراً در لیبی باز کرده است. 

یک خلأ اساسی دیگر، ناشی از عقب‌نشینی آمریکا از این منطقه بوده که از دولت اوباما آغاز شد و در دوره ترامپ شتاب گرفت. ظاهراً نزدیکی دونالد ترامپ به رهبران قدرتمند روسیه و ترکیه موجب بلاتکلیفی متحدان اروپایی آمریکا شد و فرصت‌هایی در اختیار بازیگران جدید قرار داد. براساس برخی اخبار موجود، مقامات اروپایی حتی به این باور رسیده اند که اگر امروز شاهد بلندپروازی های روز افزون ترکیه در منطقه و دخالت این کشور در امور سایر کشورها (لیبی،آذربایجان، سوریه و عراق و...) هستند، بخش عمده ای از آن ناشی از تاثیر مخرب سیاست دولت ترامپ در قبال ایران بوده که در عمل باعث پررنگ شدن نقش و قدرت منطقه ای ترکیه شده است. این موضوع برای تصمیم سازان سیاست های خارجی و امنیتی ایران بسیار مهم است. به نظر می رسد اروپایی ها امروز نگران بسیارجدی اقدامات ترکیه بوده و کاملاً به این باور رسیده اند که سیاست فشار حداکثری ترامپ فرصت مغتنمی را برای ترکیه فراهم آورده است. ترکیه همچنین بدنبال همکاری های نظامی با پاکستان است و البته دنبال جاه طلبی و بلندپروازی های بیشتر دیگری هم هست تا فضاهای خالی ایجادشده در منطقه را سریعاً و در راستای منافع و اهداف خود مصادره به مطلوب کند. همچنین نوع دیگری از خلأ نیز در اوایل سال ۲۰۲۰ به وجود آمد که در آن، همه‌گیری کووید-۱۹ انرژی عمده دولت‌های غربی را تا حدی کاهش داد که بیشتر اقدامات آن‌ها در منطقه مدیترانه را متوقف کرد. آنکارا و مسکو این دوره بلاتکلیفی را غنیمت شمرده و هر دو کشور در جبهه سیاست خارجی قاطعانه عمل کردند درحالی‌که اولویت کشورهای غربی، جلوگیری از تأثیر همه‌گیری بیماری کرونا بر مردم کشورهای خودشان بود. 

منافع روسیه از اقدامات نظامی در سوریه: 

الف) جلوگیری از سقوط دولت اسد و حفظ این کشور به عنوان یکی از شرکای نظامی روسیه در منطقه؛
ب) ایجاد اولین پایگاه هوایی روسیه در خاورمیانه (پایگاه حمیمیم) و تقویت ایستگاه تدارکاتی دریایی قبلی این کشور در طرطوس؛

ج) به نمایش گذاشتن توان نظامی روسیه (اعم از موشک‌های کروز، انواع هواپیما و ...) و روش‌های تاکتیک نظامی این کشور برای رقبا و مشتریان بالقوه آتی؛ 
  
از سوی دیگر عملیات نظامی ترکیه در سوریه عمدتاً با هدف ایجاد «منطقه‌ای امن» تحت کنترل نیروهای ترک و نیروهای نیابتی و عقب راندن کردهای سوری از مرز آن کشور انجام شده است. ترکیه حضور نظامی خود در مدیترانه را نیز بیش‌ از پیش تقویت خواهد کرد که پیام سیاسی آن روشن است، ترکیه بی‌اعتنا به ائتلاف‌های سنتی و چارچوب‌های حقوقی موجود، جنگ‌افزارهای پیشرفته را در خدمت اهداف سیاست خارجی خود قرار داده است. 

از سوی دیگر، ترکیه با استفاده از همین روش یک‌جانبه، به پیشبرد دو طرح عمده در شرق مدیترانه می‌پردازد که عبارت‌اند از:

الف) اکتشاف گاز و حفاری های اکتشافی در آبهای اطراف قبرس (به ‌ویژه در آب‌های مورد مناقشه)؛

ب) انعقاد پیمانی با لیبی و بازتعریف مرزهای دریایی به ضرر قبرس و یونان. این چالش‌های بسیار جدی فراروی نظم حقوقی سابق در شرق مدیترانه باید توسط طرفین ذی‌نفع حل‌وفصل شود، اما فعلاً هیچ مسیر روشنی برای این فرایند به چشم نمی‌خورد. مصر، عربستان و امارات نیز جزو بازیگران جدید در مدیترانه هستند، هرچند که آنها فعالان مستقلی نبوده و نقش ثانویه ایفا می‌کنند. هر سه کشور سهم بسزایی در ثبات لیبی خواهند داشت، به‌ویژه مصر که به خاطر مرز طولانی خود با لیبی و میدان‌های گازی آن در جنوب شرق دریای مدیترانه، سهم بیشتری در این ماجرا دارد. از طرفی چین نیز از طریق طرح جاده و کمربند به یک بازیگر مهم اقتصادی در مدیترانه تبدیل شده است. با توجه به این شرایط جدید، اتحادیه اروپا به نظر نمی رسد وضعیت جدید مدیترانه را پدیده‌ای گذرا تلقی کند، بلکه خود را ملزم به تجزیه و تحلیل حضور فزاینده نظامی روسیه و ترکیه در زمین، دریا و هوا و زیر دریا می داند. اتحادیه اروپا منافع تجاری و سرمایه‌گذاری خود در این منطقه و همچنین منافع ناشی از منابع انرژی اعضای خود در لیبی و میدان‌های گازی ساحلی مصر، قبرس و لبنان و موضوعات دامنه‌دار مربوط به مهاجرت پناهندگان از شرق و مرکز حوزه مدیترانه را با دقت مدنظر دارد. از منظر چشم‌انداز سیاسی و راهبردی، اتحادیه اروپا اکنون در مقایسه با صرفاً پنج یا ده سال پیش در حوزه مدیترانه با شرایط کاملاً متفاوتی مواجه است.

ابزارهای قدرت دریایی ترکیه و گسترش میدان عملیاتی در دریای سیاه و مدیترانه

به نظر می رسد راهبرد دریایی ترکیه در حال تغییر است، زیرا این کشور دیگر بر روابط خود با ناتو تمرکز ندارد. در عوض، آنکارا در حال ساخت نیروی دریایی با ویژگی یک قدرت منطقه‌ای است و می‌تواند عملیات دوربرد را اجرا کند. آنکارا قراراست ناوگان زیردریایی خود را با چند فروند زیر دریایی پیشرفته در سال های آینده به روز رسانی کند. در کل انتظار می‌رود که نیروی دریایی ترکیه 12 تا 14 فروند زیر دریایی مدرن را تهیه کند و این یک برتری آشکار نسبت به سایر رقبا، به ویژه اسرائیل خواهد بود. از سوی دیگر، ترکیه در حال ساخت ناوچه چند منظوره و مسلح کردن آنها با موشک های «هارپون» است. از سوی دیگر قدرت دریایی ترکیه، بیشتر رقبای منطقه‌ای سنتی خود را به ویژه یونان و مصر تهدید می‌کند. با این حال گفته می شود رژیم صهیونیستی در حال بررسی جدی تهدیدات بالقوه احتمالی ناشی از این وضعیت می باشد. ضمن این که منافع اقتصادی ترکیه در دریا، خصومت اساسی با اسرائیل و با توجه به وابستگی رژیم اسرائیل به صادرات از دریا، تل آویو نمی تواند قدرت دریایی چشمگیر ترکیه را نادیده بگیرد. چندی قبل رئیس جمهور ترکیه  در سخنانی بر لزوم برخورداری این کشور از یک نیروی دریایی قدرتمند سخن گفت.

پیامدهای بلندمدت

برخی تحلیلگران منطقه براین باور هستند که ترکیه از طریق مداخله نظامی در حمایت از یکی از طرفین درگیر در لیبی سیاست های منطقه ای خود را به پیش می برد که از نظر اروپایی ها مستقیما منافع امنیتی اروپا را مورد تهدید قرار داده است. اقدامات ترکیه در رابطه با خرید سامانه دفاع هوایی پیشرفته اس-۴۰۰ از روسیه، تهدید مکرر به فسخ توافق کمک ۶ میلیارد یورویی با اتحادیه اروپا و باز کردن مرز ترکیه برای هجوم میلیون‌ها پناه‌جوی خاورمیانه به اروپا و مقابله با کردهای متحد غرب در سوریه پس از «چراغ سبز» ترامپ و بدون مشورت قبلی با ناتو همگی زمینه بروز اختلاف بین ترکیه و اروپا و هم پیمانش در ناتو را فراهم کرده است. موافقت‌نامه ترکیه با مقامات سیاسی لیبی در طرابلس نیز نمونه دیگری از اقدامات آنکاراست که در تضاد با منافع اروپایی ها تفسیر می شود. همه این موارد بیانگر اختلاف ارزش‌ها بین ترکیه و باقی اروپاست و از طرفی موجب بروز مشکلاتی در ناتو شده است. زیرا که رفتار یک عضو این پیمان نظامی، یعنی ترکیه، در تضاد با منافع امنیتی دیگر اعضا قرار گرفته است. به نظر می رسد در شرایط کنونی ترکیه بر روابط خود با اتحادیه اروپا و ناتو به مانند گذشته تمرکز ندارد. از همین رو راهبرد نظامی این کشور بخصوص در قلمرو دریا در حال تغییر است. آنکارا در حال ساخت نیروی دریایی با ویژگی یک قدرت منطقه‌ای است که بتواند عملیات های دوربرد دریایی را اجرا کند. ولی به نظر نمی رسد که اتحادیه اروپا با بلندپروازی های ترکیه در مناطق خاورمیانه و مدیترانه که به نحو فزاینده ای در حال پیشرفت است، موافقت داشته باشد. 

جمع بندی

ده سال از زمان وقوع بهار عربی گذشته و بخش‌های بزرگی از دنیای عرب‌زبان چندپاره شده‌ و حاکمیتی چندپاره پیدا کرده است. یمن، لیبی، سوریه و ... در حال حاضر به معنای واقعی کلمه کشور محسوب نمی‌شوند و صرفاً محیط‌های جغرافیایی هستند که از حاکمیتی منسجم برخوردار نیستند. در چنین شرایطی کشوری مثل ترکیه با بلندپروازی های خود در حال قدرت گرفتن است. به نظر می رسد درک و شناخت پایتخت‌های اروپایی درباره این تصویر جدید و نوظهور همچنان محدود است. در نتیجه، کشورهای اروپایی بطور فزاینده‌ای اهمیت خود را در دیپلماسی خاورمیانه از دست می‌دهند یا اصلاً دیده نمی‌شوند. شایان ذکر است چشم‌اندازهای همچنان غالب در اروپا عمدتاً مربوط به دورانی است که اکنون دیگر رو به افول گذاشته است. اکنون محوریت مناقشه اسرائیل و فلسطین در راستای برقراری ثبات در خاورمیانه، تمایل به بازگشت به توافق هسته‌ای منعقده با ایران، اولویت کلی بیشتر برای توافقات رسمی و چندجانبه، آن‌هم در شرایطی که منطقه توافقات ضمنی، عمل گرایانه، و دوجانبه را ترجیح می‌دهد، همگی نشانه هایی از محدودیت حوزه عمل اروپا در منطقه خاورمیانه و مدیترانه دارد. در نتیجه، کشورهای اروپایی حتی در پیدایش و تبلور ائتلاف ضمنی کشورهای طرفدار غرب، که رژیم صهیونیستی و امارات بخشی از آن هستند، نیز هیچ نقشی ایفا نکرده‌ و این ائتلاف در قالب پیوندهای دوجانبه، اما با تشویق بی‌سروصدا و هدایت آمریکا، پدیدار شده است. گفته می شود در برخی اندیشکده های اسرائیلی این دیدگاه تقریب براین باور است که دلیل کشورهای اروپایی برای بازگشت به برجام و احیای آن اقدامی در راستای جلوگیری از کاهش وزن و اهمیت اتحادیه اروپا در منطقه است. به ویژه که برنامه راهبردی 25 ساله ایران و چین نیز این کاهش وزن و اهمیت اروپا در منطقه را مضاعف ساخته است. روشن است در اینجا اروپا می‌تواند نقش عمده‌ای بر عهده گیرد. اما چنین چیزی بستگی به آن دارد که اروپا خودش را با واقعیات راهبردی نوظهور و عمیقاً تغییریافته منطقه منطبق کند که در شرایط فعلی این امر هنوز اتفاق نیفتاده است. درعین حال تردیدی وجود ندارد که نقطه کانونی و منطقی این محور می تواند ایران باشد و نه کشوری مثل ترکیه که با رفتارهای خود در حوزه سیاست های منطقه ای، عملا چالش های راهبردی را در منطقه کلید زده است. اگر گفت وگوهای جاری در وین پیرامون احیای برجام، خواست های ایران را تامین کند، اروپا می تواند به احیای نقش موثر خود در منطقه خاورمیانه با محویت جمهوری اسلامی ایران امیدوار باشد. در غیر این صورت باید شاهد تحدید هرچه بیشتر نقش آفرینی های آتی خود باشد. 

کلید واژه ها: ترکیه اتحادیه اروپا اروپا ترکیه و اروپا ایران و غرب احیای برجام


( ۱۶ )

نظر شما :

شهرام ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۲:۲۶
البته قدرتمند شدن ترکیه برا موازنه با قدرت شرق چین روسیه ایران خواست اروپا اسراییل امریکا و ... هست به نف ما هم هس ولی اونا نمی خوان مثل سابق امپراتوری عثمانی احیا بشه چون خیلی قدرتمند میشه یحتمل می خوان توران بزرگو شکل بده و ....
مسیحا نفس ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۲:۵۲
نویسنده ساده لوح با زبان بیزبانی به اورپاییان پیشنهاد میکند که بیاید با ایران همکاری کنید تا با کمک ایران بتوانید بر ترکیه غلبه کنید،!! مثل زمان خیانت شاه اسماعیل به عثمانی که از پشت به مسلمانان خنجر زد وکار فتح اورپا را نیمه تمام گذاشت،حالا هم تاریخ تکرار میشود ایران پیشنهاد خنجر زدن از پشت به ترکیه میکند،تا اورپاییان ،با موفقیت به امیال خود برسند! واقعا عجب دنیای غریبیست!؟
آتیلا ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۳:۴۸
یاداشت نویس گویا حق دخالت و منافع اروپا و غرب را در کشور های خاورمیانه و شرق مدیترنه حق مسلم آنها فرض می کند که دیگران نباید از این حق مسلم آنها تخطی بکنند و هر گونه فعالیت و تحرک دیگر کشورها در پیرامون محیط اطرافشان را مغایر با منافع طبیعی آنها فرض می کند و در این میان برای ایران هم نقش ذلت بار اسب تروایای اروپا و غرب را تعریف می کند که اروپا بایستی برای محدود کردن دیگر بازیگران منطقه از ایران استفاده کند مثل دوران دولتهای صفویه و عثمانی
خسرو ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۴:۰۲
نویسنده محترم غرق در افکار گذشته است ،امروز دیگر فرانسه یا انگلیس یا المان ... به جهت شاخص های قدرت دهها برابر ایران یا مصر یا ترکیه یا پاکستان نیستند و چه بسا به جهت پیری جمعیت و رفاه زدگی ، و همچنین سیستم های تصمیم گیری زمانبر اتحادیه اورپا ، دیگر قدرت دخالت در خاورمیانه و... را ندارند به نظر من تصمیم گیران نظام جمهوری اسلامی نیز به این واقفند همان طوری که ترکیه بدنبال منافع ملت خود است ایران هم باید بادرک وضعیت جدید قدرت جهانی ، از منافع ملت ایران محافظت نماید و نظر نویسنده محترم در دنباله روی سیاسی از اورپایی ها ، شایسته ملت ایران نیست
زنجان ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۴:۱۲
چند سال پیش وقتی هنوز ترکیه با یونان وارد درگیری نشده بود بنده گفتم که ترکیه با یونان وارد درگیری خواهد شد و ترکیه ده سال خیلی سخت دارد و اگر در این ده سال از پای در نیاید یک ابر قدرت خواهد شد و امروز همین مسیر را پیش می رود. چیزی برای بنده مشخص است این است که این دوره پایان دوره ریاست جمهوری اردوغان خواهد بود و شاید هم اک پارتی. اما ترکیه همان قدر که برای اروپا آمریکا و شرق و اعراب نگرانی ایجاد کرده قدرتمندتر خواهد شد و قدرتهای جهانی محاسبات خود را با فورمول های جدید انجام خواهند داد
مجید ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۴:۲۲
اولا با دقت نظر در مرز دریایی ترکیه و یونان متوجه می‌شویم واقعا در حق ترکیه بی حقی شده مثلا برخی از جزایر ده کیلومتر از خاک ترکیه فاصله دارد درحالی که همان ۵۰۰ کیلومتر از خاک یونان فاصله دارد و خاک یونان محسوب میشود ایضا اگر دشمن ایران را اسراییل بگیریم هرچند ترکیه به اسراییل رابطه دارد ولی رابطه دوستانه نیست و بزرگترین بازدارندگی دریایی مقابل اسراییل ترکیه هست از این لحاظ به نفع ایران ضمنا در لیبی مخالف عربستان و امارات عمل میکنید به نظرم این هم به نفع ایران هست در عراق ایران با همکاری ترکیه میتوانند عربستان را بیرون کنند پس به نظرم ایران و ترکیه نباید اشتباه زمان صفوی و عثمانی را تکرار کنند البته مشخصات رهبران هردو کشور به این واقف هستند
رضا ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۶:۲۳
فقط ایرانه که می‌تواند ترمز ترکها بکشه ، غربیها و روس‌ها و چینیها و آمریکایی ها به مرور زمان میفهمند که باید این شیر خفته را بیدار کند ،وگرنه کلاهشان پس معرکه است ،اما عده ای دفاع ایران از خود و دفع تجاوز عثمانی را خنجر از پشت به اسلام تعبیر میکند ( بیش از ۲۵ بار تجاوز عثمانی‌ها به ایران ) ،شاید همان نگرش را به قیام امام حسین و واقعه عاشورا دارند ،
آرش ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۷:۱۹
در شرایطی که ترکیه با اخطار ارتش مصر جرات نکرد در لیبی از مصراته جلوتر بیاد و با اخطار حشد الشعبی جرات نکرد وارد شمال عراق شود و با یک اخطار یونان اکتشاف در شرق مدیترانه را متوقف کرد. نمی دانم نویسنده محترم از کدام افزایش نفوذترکیه سخن میگوید. ضمنا داده های نظامی مقاله هم درست نیستند. جهت اطلاع، زیر دریایی های جدید خریداری شده از آلمان توسط ترکیه از نوع تایپ 214 و تنها شش فروند است و تحویل آن تا سال 2028 طول خواهد کشید.. این نوع زیر دریایی را یونان از سال 2010 در اختیار دارد. و اسرائیل هم زودتر از همه اینها نمونه بهینه شده تایپ 800 دلفین را از آلمان خریده است. به طور اصولی نیروی دریایی ترکیه در شرق مدیترانه بعد از اسرائیل و مصر و یونان در رده چهارم قرار میگیرد.من از مسئولین محترم تارنمای وزین دیپلماسی ایرانی درخواست میکنم یک مشاور نظامی را به جمع همکاران خود اضافه کنند. چون مطالب نظامی اشتباه در برخی مقالات منتشر میشود که از واقعیت ها بسیار فاصله دارد.
پدرو ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۱:۲۳
چقدر از ترکیه می ترسید وچرا ؟
عليرضا ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۱:۴۵
اقای ارش در درجه اول امثال شما با ادبیات کوچه بازاری و بی ادبانه باید از این سایت حذف شوند.بیشتر کامنت های اخیر شما حاوی مطالب توهین امیز و مطالب غیر مرتبط بوده است. اگر حتی میخواهی دشمن خود را نقد کنی ، گفتار اینگونه نیست که شما دارید. اگر علاقمند به مسایل نظامی هستی همین برای شما کافی باشد که نیروی دریایی ترکیه علارقم کاستی های کنونی در مسیر بسیار جدی خودکفایی و توسعه و تجهیز با سلاحهای مدرن تولید داخل است.اکنون تمامی تیپ ناوهاط جنگی تولید بومی است milgam a . Milgam i. ناو امفیبی anadolu fac55 و پروژه رزمناو tf2000 و زیر دریایی mildam و پروژه بومی سازی موشک های دریایی و اژدر .قایق تندرو تهاجمی بدون سرنشین ulak و....... مشابه اینها قطعا در نیروی دریایی مصر یا یونان وجود ندارد و فاصله بسیاری با ان دارند
امیر ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۲:۰۰
وقتی که ترکیه با آموزش و ترانزیت تروریست‌های و داعش در عراق و سوریه باعث کشتار و ویرانی و شهادت مدافعان حرم و خنجر زدن به پشت مقاومت اسلامی میشود و در تفکر و رویای عثمانگری هست ،و عملا در راههای ترانزیتی ایران را دور میزند ،چرا ایران باید حامی سیاستهای و اعمال ترکیه باشد ؟؟؟؟؟ چرا ؟؟؟؟؟ اما مجید جان چرا ایران باید با ترکیه همکاری کند در عراق که دنبال استفاده از فرق مذهبی سنی حنفی برای بیرون کردن کشورهای دیگر ،که در آینده همان عراق را به خود ملحق کند طبق قرارداد میثاق ملی ۲۰۲۳ و برپایی حکومت عثمانی ؟؟؟؟؟؟؟ مشکل منطقه اسراییل با جغرافیای و جمعیت محدود نیست یا عربستان با کلکسیون مدرنترین جنگ افزارها و مزدوران دلاری نیست ،بلکه دشمن اصلی همان همسایه غربی ایران، ترکیه است هم آنقدر توهم قدرت دارد هم جمعیت و هم ارتش بنی چری
سعید تبریزلی ۰۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۳:۵۰
کشوری که حداقل یک سوم جمعیتش ترک است و خودآگاهی ترکی در آن رو به صعود نمی تواند با ترکیه و آذربایجان دشمنی کند.همین چند ماه پیش بود، وقتی زن چادری آمد وسط خیابان در تبریز و فریاد زد "قره باغ آذربایجان است" کل تشکیلات وزارت خارجه با آن معماری هخامنشیش آچمز شد. ترکیه کنترل آب خاورمیانه را در دست دارد و این دست بالایی را به او در مقابل هر بازیگری می دهد.
سجاد ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۵:۱۰
چرا ایران باید جلو ترکیه نفوذ بگیرد ؟؟؟؟؟؟ خاطرات تجاوز و کشتار عثمانی و فتوا مباح بودن خون شیعیان توسط مفتی آفندی در تبریز و خوی ، خوی نژادپرستی و قومگرایی و برتر پنداری ترکیه که از سرطان اسراییل کشنده تر و چرکین تر است ،استفاده ابزاری از دین در بیان تجاوزات و کشورگشایی و توجیه آن ،همکاری ترکیه با دشمنان ایران در جهت تضعیف مقاومت و انقلاب ایران ( مثال زنده آن ویرانی عراق و سوریه و تامین امنیت اسراییل ) ،سرقت تاریخی تمدنی و مشاهیر علمی و انکار و جعل و تحریف تاریخ و سند زدن آن به نام ترکیه ، و تبلیغ اسلام سیاسی و فرهنگی خلیفه گری بنی امیه ای و بنی‌عباسی و سازش گر طاقوتی و جایگزینی آن با اسلام ناب محمدی و ضد سازشگر طاغوتی و.....اینها تنها دلیل کمی بر لزوم جلوگیری از نفوذ و کنترل دقیق ترکیه است و دلیل محکومیت بر نگرانیها ایران و شیعیان و ملتهای متحدمقامت است ،حال قومگرا ها دلیل محکمی بر رد این علتهای ذکر شده اگر میتواند بیاورند ،
محسن ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۷:۵۳
دشمن واقعی ترکها همان افکار متوهمانه خودشان هستند ،که سوزش و حسرت شکست و تجزیه عثمانی باعث و امکان زنده کردن آن قدرت و سلسله حکومت باعث دشمنی با اقوام و مذاهب و...است و بزرگترین دشمنان اسلام هم خودشان هستند نه روس‌ها نه ارمنی ها نه یونانیها نه ......نباید از نقشه آنها غافل شد آنها از دو حربه قومیت گرایی ترکی و اخوانی سنی حنفی برای پیشبرد نقشه خود استفاده میکند،گرفتن این دو بال پرواز ، مانند شتر مرغی میماند تحرک زیادی دارد اما قابل کنترل است
ایرانی ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۳:۴۳
عزیزان لطفا به هیچ کس و دولت و ملتی توهین نکنید فقط شاخص های رشد اقتصادی و نفوذسیاسی و فرهنگی ترک ها را در منطقه ببنید و این را باید بگم که ترک های ایران بااستفاده از رسانه های مجازی خودشان بهتر بلند در مورد دین و فرهنگ خود با آگاهی تصمیم بگیرند به نظر من آگاهی ترک های ایران را باید در این مسئله دید که برای نان و تخم مرغ و مرغ در طول سالهای گذشته به خیابان نیامدند ولی برای دفاع از هم نژاد های خود در قره باغ تمام شهر های ترک نشین ایران به پا خواستند و از حق مسلمان شیعه دفاع کردند باید ترک ها در مسائل حکومتی و فرهنگی کشور ایران بعد از ایران برابر قانون در نظر گرفته شوند چون مقابل این ملت آگاه که هر روز اطلاعات شان بیشتر می شود نمی شود با زور ایستاد لازم به ذکر است که به نظر من ترک های ایران از وفادار ترین ملت به اسلام و کشور شان هستند اشتباه دوران شاه و بعد از انقلاب را با نژاد پرستی در مورد این ملت بزرگ تکرار نکنیم ترک ها مخصوصا آذربایجان ستون و سر ایران است .
هشترودی ۰۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۳:۰۳
حضور سازمان یافته پانترک ها در تمام مطالبی که مربوط به ترکیه است کاملا مشهود و محسوسه این افراد در تمام سایتها و خبرگزاری ها هستن ور هر خبری که مربوط به ترکیه است نظر میدن فقط امیدوارم داخل ایران نباشن که اگر باشن به معنای واقعی کلمه خائن به کشور هستن
محسن ۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۴:۲۷
چنان بزرگنمایی در خصوص آذریها در ایران و حمایت آنها از هم‌نژادان و اتراک آسیای مرکزی به عنوان نیا مشترک این قوم تبلیغ شده که شخص را وادار به عدم تعلق به ایران و فرهنگ و تمدن ایران میکند به صرف زبان و قوم از جنایت ترکیه در سوریه و عراق و....دفاع میکند و منتظر فرصت برای ضربه زدن ایرانند ، غافل از آنکه ضربه به ایران ضربه به هویت و موجودیت این قوم مهاجر در خاورمیانه و شمال آفریقا است ، و ایران باعث هویت آنها شد هرچند در غرب آنها را بربریت می‌نامند بعلت کشتار و سنگ دلی و عملا بایکوت هستند
هشترودی ۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۹:۵۰
جناب مسیحا نفس شما کجا متولد شدین ایران یا ترکیه چقدر رو ترکیه تعصب دارید که شاه اسماعیل شاه ایران رو خائن میدونید از نظر شما باید عثمانی ایران رو فتح میکرد تا امثال شماها امروزه خوشحال باشید اگر شما غیرت ملی ندارید ولی من بعنوان یه ترک ایرانی شدیدا رو ایران تعصب دارم و خصوصا غرور تعصب روی پادشاهان صفوی که بعنوان پادشاهان ترک ایران موجب بیداری دوباره ایران شدن و خصوصا اینکه مقابل دولت وحشی و نسل کش عثمانی قد علم کردن
صابر ۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۶:۴۲
با سلام جناب هشنرودی صحبت از ترکیه وایران نیست صحبت از تضعیف حکومت های اسلامی صفوی وعثمانی در اثر جنگ به تحریک غرب مسیحی وعقب ماندگی کل مسلمانان وشهروند درجه دو شدن در دنیا است. عثمانی داشت اروپا را می گرفت که در شرق ان را با جنگ صفوی مشغول کردندو در آخر ان را با وهابیت وپان عربیسم لورنسی مشغول وتجزیه کردند.مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود
توران زنجانی به محسن ۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۷:۱۱
مهاجر شما و بربر شما رانده شده ها از هند و ساکن شده در مناطق کویری و بیابانی ایران هستید. هر کشوری که ترک ساکن است سرسبز و آباد است سرزمین های ترک را با افغانستان مقایسه نکنید
در جواب صابر و توران زنجانی ۰۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۳:۱۹
اتفاقا صحبت شما فقط قوم ترک است نه حکومت موروثی و خلیفه گری عثمانی که فقط با توجیه اسلام شمشیر کشی کند و کشتار به جا گذارند ،اسلام عثمانی ادامه همان حکومت بنی امیه بنی عباس و...است که با وارد کردن خرافات و سلسله جعل احادیث حکومت خود را تثبیت کند ،اسلامیکه فقط شمشیر آکنده به خون را به جهان معرفی کرده اند ،اما توران زنجانی ترکها دنبال زمینهای سرسبز برای چرای دام‌های خود بودند و هرجا سرسبز بود سکنا گزیدند و شما مستقیم به آن و مهاجر بودن اشاره کردید ،بربریت به سبب بی رحمی و سنگ دلی و فاقد منطق و تمدن در غرب داده( ترکهای عثمانی ) اندو نقاشی ها و ضرب المثلها زیادی برای آنها وجود دارد ، سخنان ترک شناس معروف ایلبر اورتایلی در خصوص مهاجر بودن ترکها آسیای مرکزی و نفوذ فرهنگ و تمدن ایرانی در حکومت های آنها ،تمدن در مناطق کویری ایران از موجودیت و مهاجرت مهاجران آسیای مرکزی بیشتر است نمونه آن تمدن تپه سیلک کاشان و تمدن جیرفت و تمدن شهر سوخته و...،
توران زنجانی ۰۷ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۵:۱۰
ترکها در هر سرزمینی بودند پادشاه و سلطان بوده اند. بیش از هفتاد درصد آثار تاریخی ایران مربوط به حکام ترک است، همان شاهنامه شما با پول ترکها سروده شده، ترکها در برابر اشرف افغان و اعراب مانند شما مهاجران هندی سر خم نکردند. همین بس که بزرگترین اثر ادبی جهان اشعار افسانه ماناس ترکی با یک میلیون بیت شعر است. بیابان گرد کسی است که در بیابان های کویر ساکن است ، بیابان گرد مهاجران هندی هستند که از صحراهای هند افغانستان به ایران آمدند.
امیر ۰۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۹:۲۵
شما بیانگردهای هند و افغانستان و مهاجر نزاد پرست خودتان را صاحب تمدن سیلک کاشان و جیرفت و و .... میدانید مثل اینکه اسپانیای مهاجر و اروپاییان مهاجر به قاره امریکا خود را صاحب تمدن ازتک و مایا بدانند
در جواب توران زنجانی ۰۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۱۱:۳۷
ترکها ابتدا با استفاده از فرصت اسلام اوری مهاجرت به فلات ایران صورت دادند و در زمان بنی عباس سرباز ارتش بنی عباس شدند نه پادشاه و سلطان .شما اثارباستانی ایران در سده اخیر میگویید ؟؟؟؟؟ مگر قناتها راهها و کاروانسرا ها فقط زمان ترکها بوده ؟؟؟؟؟؟قنات شهرمن قدمتش از موجودیت و مهاجرت مهاجران اسیای مرکزی بیشتر است یا دانشگاه جندی شاپور اهواز یا...ترکها در برابر اعراب سرخم کردند و خراج سالانه کنیز و بردگان و نیروی نظامی برای لشکر کشی در افریقا اندلس و....میدادند در عوض حمایت اعراب برای حکومت در شرق داشته باشند و خود را نماینده و جانشین خلیفه مسلمین مینامیدند تمام ادله حرفهایم در تاریخ ثبت و ضبط مخصوصا در اواسط تا پایان حکومت بنی عباس. ان ماناس هم افسانه بوده است (ازجنگها و....)در مقابل اشعار شناخته شده شعرای جهانی ایران که فلسفه عرفان و اخلاق و....که باعث تحسین و تاثیر گوته شاعر مشهور غرب شده و همچنین محبوبیت و تجدید چاپ کتابهای شاعران ایرانی در جهان قابل عرضه ندارد . بیابانگرد مثلا هندی مگر ییلاق و قشلاق دارد ؟؟؟؟؟؟اسم این دوکلمه و سابقه ایل نشینی و عدم شهر نشینی گواه این مدعاست
امید ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۰۰:۴۸
همون اقوام شبه فارستون مثل لرها و بختیاری و اکراد فعلا هم ییلاق قشلاق میکنند شایدبیانگردهای هندی زبان این اقوام ترک را اسیمیله کردهاند و زبانشون را تبدیل به کردی ولری و.. کرده اند و ما خبر نداریم
ناب ۱۰ آبان ۱۴۰۰ | ۲۲:۳۹
ترکیه تمام معیار های مبدل شدن به یک قدرت جهانی را دارد! قبل از هر چیز ترکها شخصیت سیادت جهانی دارند و دهها امپراتوری جهان شمول پدید آوردند، منابع آب خاورمیانه در دست ترکهاست و این یک مقوله لسیار مهم قدرت محسوب میگردد! ترکها تنها ملت "تولیدگر" شرق اسلامی هستند و به اندازه تمام ملل خاورمیانه و شمال افریقا و قفقاز تولید صنعتی دارند.ترکها بسیار مصمم هستند و اروپایی ها یک ترس تاریخی از ترکها دارند، نهایتا تجربه تلخ تاریخی صفوی تورک در مبدل شدن به ستون پنجم و منجی اروپا دیگر تکرار نخواهد شد و بنظر اینبار چهاردهه فعالیت رسانه ای و نرم ترکیه موثر واقع شده و عنصر آذربایجانی بعنوان شاخص قدرت متعادل کننده اینبار با عبور از اختلافات مذهبی در کنار هم کیشان تورک خود خواهند بود.